သၾကၤန္အလြမ္း

ကၽြန္မငယ္စဥ္ကသၾကၤန္မက်ခင္လပိုင္းအလိုေလာက္ကတည္းက၊ေပ်ာ္ရႊင္ျပီးရင္ခုန္သံေတြျမန္ေနၾက။ကၽြန္မတို.
ကေလးအရြယ္ကသၾကၤန္မွာသူမတူေအာင္ကစားေပ်ာ္ပါးတတ္ၾကပါတယ္။ေရပက္ဖို.နို.ဆီခြက္ကိုထက္ပိုင္း
ကေနျဖတ္ပစ္လိုက္ျပီး၊အနားသားေလးေတြကိုျပန္သိမ္းထားတဲ့ေရခြက္ကေလးကိုျပင္ဆင္ထားၾကပါတယ္။ထို
ေရခြက္ကေလးနဲ.ေရခဲေရေအးေအးေလးကိုခပ္ယူျပီး၊ခပ္ျပင္းျပင္းေလးအားထည့္ျပီးေရပက္တတ္ၾကပါတယ္။ထို
သို.အပက္ခံလိုက္ရသူတိုင္းကေက်ာေကာ့သြားေအာင္စပ္ဖ်ဥ္းဖ်ဥ္းေလးခံစားတတ္ရစျမဲ။ကၽြန္မတို.ကေတာ့
ခြက္ေစာင္းခုတ္ပစ္လိုက္တာ၊ဘယ္သူေတာ့ေက်ာေကာ့သြားတာပဲလို.အားရပါးရျပန္ၾကြားတတ္ေသး၏။သၾကၤန္
မွာကၽြန္မတို.ကေလးေတြကသူ.အုပ္စု၊ကိုယ့္အုပ္စုဖြဲ.ထားျပီးသိၾကားမင္းနွင့္အသူရာလိုစစ္ခင္းေနၾကပါ။ကၽြန္မ
တို.ရဲ့လက္နက္ေတြကေတာ့ေရျပြတ္တံမ်ားျဖစ္ျပီး၊ဆီပံုးအလြတ္ေတြကေတာ့၊ကၽြန္မတို.ရဲ့အေရးပါတဲ့အကူ
ပစၥည္းမ်ားျဖစ္ၾကပါတယ္။ဆီပံုးအလြတ္တစ္ခုထဲကိုေရအျပည့့္ျဖည့္ထားျပီး၊လြယ္အိတ္ထဲကိုထည့္လြယ္ထား
လိုက္ျပီးရင္တိုက္ပြဲ၀င္ဖို.အဆင္သင့္ျဖစ္ေနတဲ့ရဲေဘာ္တစ္ေယာက္အျဖစ္ေရာက္ရွိသြားပါတယ္။ကၽြန္မတို.လြယ္
ထားရတဲ့ေရပံုးထဲကေရဟာ၊စိမ့္ေနေအာင္ေအးေနတဲ့ေရခဲေရေတြပါ။ဒီ့အတြက္ေရခဲတံုးေပါင္းမ်ားစြာကိုသၾကၤန္
မွာကၽြန္မတို.၀ယ္ၾကရပါတယ္။စိမ့္ေနေအာင္ေအးေနတဲ့ေရဟာ၊ကၽြန္မတို.ရဲ့အေ၀းပစ္ဒံုးက်ည္တစ္ခုပါ။တျခားေန
ရာကေနေရာက္လာၾကတဲ့၊ကေလးအဖြဲ.ေတြနဲ.ေရပက္ျပိဳင္တတ္ၾကသလို၊ကၽြန္မတို.ေတြကလဲအုပ္စုလိုက္ထြက္
လာၾကျပီးျပိဳင္ဖက္ရွာတတ္ၾကပါတယ္။အုပ္စုတစ္စုမွာအနည္းဆံုးကေလး(၁၀)ေယာက္က(၁၅)ေယာက္ေလာက္
ထိပါတတ္ၾကျပီး၊အခ်င္းခ်င္းသိပ္ကိုညီညြတ္ၾကပါတယ္။ေရပက္တဲ့အခါမွာေရျပြတ္တံကိုနာနာဆြဲလိုက္ရင္၊ေရ
အားကလဲခပ္ျပင္းျပင္းထြက္လာတတ္ပါတယ္။ခပ္ျပင္းျပင္းထြက္လာတဲ့ေရအားမွာ၊သိပ္ကိုေအးစိမ့္ေနတဲ့ေရခဲ
ေရကိုအားျဖည့္ထားေလေတာ့၊အပက္ခံရတဲ့သူေတြဟာစပ္ဖ်ဥ္းဖ်ဥ္းခံစားမွဳၾကီးနဲ.ေအးစိမ့္တဲ့ခံစားမွဳကိုတျပိဳင္
တည္းခံစားရတာပါ။ဒါကိုမွကၽြန္မတို.ကအက်ီၤလြတ္ေနတဲ့၊နားရြက္တို.၊မ်က္နွာတို.၊လည္ပင္းတို.ကိုမွေရြးပက္
ၾကတာပါ။ခပ္ေ၀းေ၀းေနရာေတြသြားၾကမယ္ဆိုရင္ေတာ့ကၽြန္မတို.ကေရကိုၾကံဳတဲ့ေနရာမွာျဖည့္ၾကရပါတယ္။
တိုက္ပြဲျဖစ္ေနခ်ိန္မွာေရကုန္သြားခဲ့ရင္ေတာ့အရွံဳးပါ။ဒါေၾကာင့္လဲစျပီးေရျပိဳင္ပက္ၾကျပီဆိုကတည္းကလူငါး
ေယာက္ကေရွ.ထြက္ျပီးအနာခံပက္ရပါတယ္။ေနာက္ငါးေယာက္ေလာက္ကေတာ့လက္နက္က်ည္ဆန္ျဖစ္တဲ့
ေရကုန္သြားခဲ့ရင္၊လူလဲနိုင္ေအာင္ေနာက္ခပ္က်က်ေလးမွာေနၾကရပါတယ္။ကိုယ့္ဆီကိုလာျပိဳင္တာဆိုရင္ေတာ့
အခ်ိန္မေရြးေရေျပးျဖည့္နိုင္လို.လူကုန္ေရွ.ထြက္လာျပီးပက္ၾကတာပါပဲ။ေရလိုရင္ျဖည့္နိုင္ေအာင္လဲအုတ္ကန္
ၾကီးထဲမွာေရအျပည့္ျဖည့္ထားျပီး၊ေရခဲကိုထပ္ထပ္ျပီးျဖည့္ေနတာပါပဲ။ေႏြအပူခ်ိန္ျပင္းျပင္းမွာေရခဲတံုးၾကီးေတြ
ကလည္းခဏေလးနဲ.အရည္ေပ်ာ္ေပ်ာ္သြားတတ္ေလေတာ့၊ကၽြန္မတို.မွာမၾကာမၾကာေရခဲ၀ယ္ရပါတယ္။ဒီ့အ
တြက္ေၾကာင့္လည္းသၾကၤန္ဟာကၽြန္မတို.အတြက္ဘတ္ဂ်က္အလိုဆံုးပြဲေတာ္တစ္ခုပါ။အိမ္ကေနမုန္.ဘိုးေတာင္း
လို.ပိုက္ဆံမရရင္ေျမၾကီးေပၚမွာလိမ့္ေနေအာင္ငိုငိုျပီးဂ်ီက်တတ္တဲ့ကၽြန္မကို၊အိမ္မွာ"ဂ်ီေမ"လို.ေခၚရတဲ့အထိ
သၾကၤန္ဟာကၽြန္မကေလးဘ၀မွာသိပ္အေရးပါခဲ့ပါတယ္။ျပိဳင္ဖက္ေတြကေရထဲေရေမႊးနည္းနည္းထည့္ထား
တာမ်ားပါလာရင္၊ကၽြန္မတို.ကလဲအိမ္ကေရေမႊးေတြကိုေကာင္းေကာင္းသမေတာ့တာပါပဲ။အင္မတန္မွေရေမႊး
ၾကိဳက္တဲ့ကၽြန္မမားမားရဲ့ေရေမႊးေတြကိုပုလင္း၀က္ေလာက္သံုးပစ္ျပီး၊ခပ္တည္တည္ပဲေရေရာထားခဲ့လို.အတီးခံ
ရတာလည္းသၾကၤန္ပါပဲ။အိမ္မွာေနရင္ေတာင္ေမႊးေနမွလို.ေၾကြးေၾကာ္တတ္ျပီးေရေမႊးကိုေစ်းၾကီးၾကီး၀ယ္သံုး
တတ္တဲ့ကၽြန္မအကိုကေတာ့၊သၾကၤန္မတိုင္ခင္မွာသူ.ေရေမႊးေတြကိုဖြက္တတ္ပါတယ္။ကၽြန္မကလဲရွာေဖြျပီး
လက္နက္ၾကီးထဲေရာပစ္လိုက္တာပါပဲ။ပန္းေတြကိုမွျပိဳင္ဖက္ေတြကလက္နက္ထဲထည့္တယ္ဆိုရင္ေတာ့၊ကၽြန္မ
တို.ေတြကဘုရားပန္းေတြကိုဦးတင္ပါတယ္ဘုရားဆိုျပီးစြန္.ပါတယ္။တစ္ခါတစ္ေလမ်ားပန္းရွာမရလို.သူမ်ား
ျခံထဲကပန္းေတြကို၀င္မ်ားေတာင္ခိုးဖူးပါရဲ့။လြတ္လပ္တဲ့ကေလးဘ၀မွာကၽြန္မလြတ္လြတ္လပ္လပ္နဲ.ပဲျဖတ္သန္း
ခဲ့ပါတယ္။


သၾကၤန္မွာကိုယ္ကသာေရပက္ခဲ့ျပီး၊ေရပက္ခံကိုကၽြန္မထြက္လည္ဖို.စိတ္မ၀င္စားခဲ့ပါဘူး။အပ်ိဳေပါက္အရြယ္
ေလးမွာေတာ့ကၽြန္မပါးပါးကိုပူဆာမိပါတယ္။ေရပက္ခံထြက္လည္ခ်င္တယ္ဆိုေတာ့၊စိတ္ပူပန္တတ္တဲ့ကၽြန္မ
ပါးပါးကလည္းသူကိုယ္တိုင္လိုက္ပို.ပါတယ္။ဒါေပမဲ့ေရစက္ေတြကိုထိေတြ.ခြင့္မရပဲလည္ခဲ့ရတာပါ။မွန္အလံု
ပိတ္ထားတဲ့ကားထဲမွာထိုင္ျပီး၊ေလွ်ာက္လည္ခဲ့ရတာပါ။ကားအျပင္ကေနေရပိုက္ကေနျဖစ္ေစ၊ေရခြက္ေတြနဲ.
ျဖစ္ေစေရစက္ေတြဖြားကနဲက်လာရင္၊ေရေတြ၀င္မလာနိုင္ေအာင္ကာထားတဲ့ကားမွန္ထဲကေနရင္ကေလးကို
သိမ့္ကနဲေနေအာင္ေပ်ာ္ေပ်ာ္သြားခဲ့ဖူးပါတယ္။တစ္ခ်ိဳ.ေနရာေတြမွာေတာ့၊ကားမွန္ဖြင့္ေပး၊ေရပက္မယ္လို.
အတင္းအက်ပ္ေျပာျပီးဖြင့္ခိုင္းတတ္ေပမဲ့၊ကၽြန္မေရတစ္စက္မွမစိုခဲ့ရပဲရန္ကုန္ျမိဳ.ကေနရာအစံုကိုေရာက္ခဲ့ရ
ပါတယ္။အဲ့ဒီလိုေရမစိုပဲသၾကၤန္လည္ခဲ့ရတာကိုကၽြန္မကနည္းနည္းမွမေက်နပ္ပါဘူး။အိမ္ေရာက္ေတာ့ဆႏၵျပ
ပါတယ္။ကၽြန္မစိတ္ေကာက္ျပီးဆႏၵျပရင္ထမင္းမစား။ဟင္းမစားျပနည္းမ်ိဳးဘယ္ေတာ့မွမလုပ္ခဲ့ဖူးပါဘူး။စိတ္
ေကာက္လာျပီဆိုရင္ေတာ့၊ရွိသမွ်ဟင္းေတြကိုထည့္ျပီးထမင္းခဏခဏစားေတာ့တာပါပဲ။စားသာစားျပတာပါ
ကုန္ေအာင္ေတာ့လည္းမစားနိုင္ပါဘူး။နည္းနည္းစားျပီးထားခဲ့ေလေတာ့၊အိမ္ကလူေတြကစိတ္ညစ္ၾကပါတယ္။
ျပီးရင္ေတာ့အိမ္မွာဘာမုန္.ရွိလဲဆိုတာၾကြက္တစ္ေကာင္လိုရွာေတာ့တာပါပဲ။အထုပ္သစ္မ်ားဆိုရင္ေတာ့ခ်က္
ခ်င္းေဖာက္ပစ္လိုက္ျပီး၊စားေတာ့တာပါပဲ။လိုတာမရမခ်င္းဒီလိုစိတ္ေကာက္တတ္တဲ့ကၽြန္မကိုအိမ္ကရွိသမွ်လူ
ေတြက၊ေတာ္ေတာ္ေဒါပြၾကတာေပါ့။ဒါကိုၾကည့္ျပီးၾကည့္မရတဲ့ကၽြန္မေဖေဖရဲ့အခင္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္
က၊ကၽြန္မပါးပါးကိုေျပာေပးပါတယ္။သူကိုယ္တိုင္လိုက္ပို.ေပးလိုက္မယ္၊သူ.သားသမီးေတြနဲ.တူတူသြားပါေစ
လို.အတန္တန္ေျပာေလေတာ့၊ကၽြန္မပါးပါးကလည္းအိမ္နီးခ်င္းလဲျဖစ္၊သူငယ္ခ်င္းလဲျဖစ္လို.သေဘာတူလိုက္
ပါတယ္။သၾကၤန္မလည္စဖူးေရပက္ခံထြက္ရမယ္ဆိုေတာ့၊အိမ္ကအေဖာ္ေတြကသူတို.လဲအလွျပင္ၾက၊ကၽြန္မကို
လဲေျမွာက္ေပးၾကပါေလရဲ့။လွခ်င္လို.မိတ္ကပ္ထူပ်စ္ပ်စ္ၾကီးကိုအၾကာၾကီးထိုင္ျပီးအလိမ္းခံရပါတယ္။ဒီၾကားထဲ
လိုင္နာေတြဆြဲေပးၾကတာကၽြန္မမွာမ်က္စိယားလာလိုက္၊မည္းသြားလိုက္၊ျပန္လိမ္းလိုက္နဲ.လူစင္စစ္ကပန္ဒါ၀က္
၀ံတစ္ေကာင္လိုပဲမ်က္လံုးေတြလဲညိဳလို.ေပါ့။အလွအပေတြျပင္ျပီးကားလာအေခၚကိုအိမ္မွာေစာင့္ေနၾကတဲ့ကၽြန္မ
တို.ဆီကိုကားကမနက္(၁၁)နာရီေလာက္ထိေရာက္မလာပါဘူး။ကၽြန္မတို.မွာလဲမိတ္ကပ္ေတြေခၽြးထြက္ျပီးပ်က္
မွာေၾကာက္လို.ေပါင္ဒါေတြခဏခဏထုတ္ရိုက္ရတာေပါ့။ေနာက္ေတာ့မေနနိုင္ေတာ့လို.သြားေမးေလေတာ့မွ
လိုက္ပို.မဲ့ကၽြန္မအေဖသူငယ္ခ်င္းကမူးျပီးအိပ္ေပ်ာ္ေနေလရဲ့လို.ၾကားရပါေတာ့တယ္။နဂိုကမွသၾကၤန္ေရပက္ခံ
ထြက္ခ်င္ေနတဲ့ကၽြန္မကေတာ့၊အလွေတြျပင္ျပီးကာမွမသြားရေတာ့ဘူးဆိုေတာ့၊ေဒါပြျပီးအိမ္မွာေတြ.သမွ်လူ
ေကာ၊ေခြးေတြ၊ေၾကာင္ေတြကိုေရာေရနဲ.လိုက္ပက္ပစ္တာပါပဲ။သူတို.ကအက်ီၤေတြလဲလာလိုက္၊ကၽြန္မကေရနဲ.
ပက္နဲ.မို.၊အိမ္မွာပြက္ပြက္ကိုညံေနတာပါပဲ။ကၽြန္မပါးပါးကလည္းမိတ္ကပ္ေတြျပင္ျပီးမွ၊မသြားလည္ရရွာတဲ့
ကၽြန္မကိုသနားျပီးရယ္ေနေတာ့တာပါပဲ။ေနာက္ေတာ့ကၽြန္မပါးပါးကသၾကၤန္အတက္ေန.မွာသၾကၤန္လည္ရ
ေအာင္သူကုိယ္တိုင္လိုက္ပို.ေပးပါ့မယ္လို.ကတိေပးလာေတာ့မွပဲကၽြန္မရဲ့အိမ္တြင္းသၾကၤန္ကိုရပ္လိုက္ပါေတာ့
တယ္။


သၾကၤန္အတက္ေန.မွာကၽြန္မပါးပါးက၊တကယ္ပဲကၽြန္မတို.ကိုေရပက္ခံလိုက္ပို.ေပးပါတယ္။ဒီေရပက္ခံထြက္
ခဲ့ရျခင္းဟာကၽြန္မဘ၀မွာတၾကိမ္တည္းေသာေရပက္ခံထြက္ကစားခဲ့ျခင္းလည္းျဖစ္ပါတယ္။သၾကၤန္ေရပက္ခံ
ထြက္ဖို.မနက္(၇)နာရီေလာက္ကတည္းကလူစုရပါတယ္။ကၽြန္မကိုေတာ့ကၽြန္မအကို၊ေမာင္ေလးနဲ.သူတို.သူ
ငယ္ခ်င္းေတြ၊အမၾကီးေတြၾကားထဲမွာထိုင္ေစပါတယ္။ကၽြန္မပါးပါးကေတာ့ကားေခါင္းခန္းမွာထိုင္ေပမဲ့သူ.ခမ်ာ
ခဏခဏသမီးျဖစ္သူကိုလွည့္လွည့္ၾကည့္ေနရတာပါ။သၾကၤန္မ႑ပ္ေတြမွာအဆိုေတာ္ေတြသီခ်င္းဆိုေနၾက၊
လမ္းေပၚမွာလဲလူေတြကေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးကခုန္ေနၾကတာကိုၾကည့္ေနရင္း၊ကၽြန္မကသိပ္ကိုေပ်ာ္ေနတာပါပဲ။
ေနကလဲအင္မတန္ပူေနတဲ့အျပင္၊ေရအပက္ခံရဖို.ကိုကားေတြကတန္းစီျပီးေစာင့္ရပါတယ္။တစ္စီးျပီးတစ္စီးေရ
ပက္ခံရတာပါ။ကၽြန္မမွာေတာ့ေရဘယ္လိုပက္ၾကသလဲဆိုတာသိဖို.ေနေနသာသာ၊ေရပက္ခံဖို.ေနရာကိုေရာက္
တာနဲ.မ်က္နွာသုတ္ပု၀ါအၾကီးၾကီးနဲ.ကၽြန္မကို၀ိုင္းအုပ္ထားၾကေလေတာ့၊ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ေမွာင္မည္းေနတာ
ပါပဲ။မ်က္နွာသုတ္ပု၀ါထဲကေခါင္းလဲမေဖာ္ရဲပါဘူး။ကၽြန္မလိုပဲတစ္ေယာက္ေယာက္ကနားထဲေရေတြထိုးပစ္လိုက္
ဒုကၡလို.ေတြးေၾကာက္ေနေနမိတာကိုးေလ။ဒီလိုနဲ.ပဲမ႑ပ္တိုင္းကိုမ်က္နွာသုတ္ပု၀ါေအာက္က၊ေက်ာ္ျဖတ္ျပီး
ကဗ်ာမဆန္စြာနဲ.တစ္ေန.တာကုန္ဆံုးခဲ့ရပါတယ္။


ေနာက္တစ္နွစ္သၾကၤန္မွာေတာ့ကၽြန္မကိုပါးပါးကဒလျမိဳ.နယ္၊အံ့ၾကီးေက်းရြာက"ဆရာၾကီးဦးသန္းေရႊ"ရဲ့"ဓမၼရသ"
ဆိုတဲ့တရားစခန္းဆီကိုေခၚေဆာင္သြားခဲ့ပါတယ္။တရားစခန္းပထမဆံုးေရာက္ခဲ့ဖူးစဥ္ကၽြန္မကတရားေကာင္း
ေကာင္းမထိုင္ပါဘူး။လိုက္ခ်င္လို.လိုက္သြားတာျဖစ္ေပမဲ့၊ဆရာၾကီးဦးသန္းေရႊကိုစပ္စုေနေတာ့တာပါပဲ။စပ္စု
တယ္ဆိုတာကလဲ၊ခပ္ေ၀းေ၀းကၾကည့္ၾကည့္ေနမိတာပါ။ကၽြန္မကိုပါးပါးကဆရာၾကီးဦးသန္းေရႊဟာေသာတပန္
အရိယာတစ္ေယာက္လို.ေျပာခဲ့လို.လည္း႕ကၽြန္မက၊ဒီရိပ္သာၾကီးကိုလိုက္လာခဲ့တာပါ။ကၽြန္မအတြက္ေသာတပန္
ဆိုတာဟာ၊မၾကားစဖူးတဲ့အမည္နာမတစ္ခုေပမို.၊ေသာတပန္ဆိုတာကိုျမင္ဖူးခ်င္ေလေတာ့ေသခ်ာလိုက္ၾကည့္
ေနေတာ့တာပါပဲ။ထမင္း၀ိုင္းမွာေယာဂီေတြနဲ.တူတူပဲဆရာကထမင္းစားပါတယ္။ဒါကိုကၽြန္မကဆရာဟင္းနဲ.ထ
ထမင္းစားတာေတြ.ေလေတာ့၊ေၾသာ္..ေသာတပန္ဆိုတာၾကီးကလဲဟင္းနဲ.ထမင္းစားသကိုးလို.အံ့ၾသေနတာပါ။
ညဘက္က်ရင္ေတာ့ကၽြန္မကအိမ္ကေၾကာင္ေလးကိုလြမ္းလို.၊ထထျပီးထိုင္ငိုတတ္ပါတယ္။ကၽြန္မေၾကာင္ကေလး
ကအခုဆိုရင္(၁၃)နွစ္ရွိသြားပါျပီ။ကၽြန္မတို.ေမာင္နွမေတြကသူကိုအင္မတန္ခ်စ္ၾကျပီး၊ညဘက္ဆိုရင္ေတာ့ဒီ
ေၾကာင္ကေလးနဲ.တူတူအိပ္ရဖို.အေရး၀ိုင္းလုေနၾကရတဲ့အထိ၊သူ.ကိုခ်စ္ၾကပါတယ္။ကၽြန္မရဲ့ပထမဆံုးတရား
စခန္းပတ္မွာပဲ၊ထူးဆန္းစြာနဲ.အေတြ.အၾကံဳတစ္ခုကိုေတြ.ခဲ့ရပါတယ္။အဲဒီအေတြ.အၾကံဳဟာကၽြန္မရဲ့ဘ၀တစ္ခု
လံုးကိုေျပာင္းလဲပစ္လိုက္ျပီး၊"မပညာစာရီ"ဆိုတဲ့သီလရွင္တစ္ပါးဘ၀ကိုျမတ္ျမတ္နိုးနိုးခံယူသြားေစခဲ့တာပါ။

"ဓမၼရသ"ရိပ္သာၾကီးမွာတရားထိုင္ေယာဂီေတြကိုထိုင္ခဲ့ဖူးသူေတြနဲ.၊မထိုင္ဖူးတဲ့အသစ္ေတြဆိုျပီးခြဲျခားေနထိုင္
ေစပါတယ္။ကၽြန္မကေတာ့မထိုင္ဖူးတဲ့အသစ္တစ္ေယာက္မို.၊အေဆာင္(ေဟာခန္းလိုအခန္းအက်ယ္ၾကီး)ၾကီး
တစ္ခုမွေနရပါတယ္။အေဆာင္မွာတရားထိုင္တဲ့ေယာဂီေတြကမ်ားလြန္းလို.အိပ္ရာေတြကိုၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ
ေခါင္းခ်င္းဆိုင္ျပီးအိပ္ေစပါတယ္။တရားထိုင္ရင္လဲကိုယ့္အိပ္ရာေပၚမွာပဲထိုင္ေစပါတယ္။ကၽြန္မတို.အမ်ိဳးသမီး
ေတြကိုေတာ့အမ်ိဳးသမီးေဆာင္ဆိုျပီး၊တစ္ေဆာင္လံုးမွာအမ်ိဳးသမီးေတြပဲထားရွိပါတယ္။တရားကုိေတာ့ဆရာက
ေယာဂီေဟာင္းေတြရဲ့အေဆာင္ေဟာင္းကေနမိုက္နဲ.လွမ္းေဟာေျပာတာျဖစ္ျပီး၊ကၽြန္မတို.ကေတာ့ဆရာ့ကိုမ
ျမင္ရပဲအသံကိုပဲၾကားရပါတယ္။တရားစခန္းရဲ့ေနာက္ဆံုးရက္မွာပါးပါးကၽြန္မကိုေရးၾကီးသုတ္ျပာနဲ.လာေခၚပါ
တယ္။ကၽြန္မလိုက္သြားေတာ့ေယာဂီေတြကေတာ္ေတာ္ေရာက္ေနၾကလို.ခန္းမၾကီးထဲျပည့္ေနတာပါပဲ။ကၽြန္မက
သာထမင္းစားျပီး၊အိမ္ကေၾကာင္ေလးကိုလြမ္းခန္းဖြင့္ေနလို.ဘာမွမသိတာပါ။ကၽြန္မေတြ.တဲ့ျမင္ကြင္းကေတာ့
အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ဟာေက်ာက္ရုပ္တစ္ရုပ္လိုပဲ၊လံုး၀လွဳပ္ရွားမွဳမရွိပဲထိုင္ေနတာပါ။သူ.လက္ေတြကိုေျမွာက္
ထားလိုက္ရင္ေျမွာက္ထားလိုက္တဲ့အတိုင္း၊ကိုယ္လက္အဂါၤေတြဟာေက်ာက္တိုင္၊ေက်ာက္သားလိုပဲျငိမ္ေနတာ
ပါ။လက္တစ္ဖက္ကိုေလထဲမွာေျမွာက္ထားလိုက္ရင္မလွဳပ္ပဲ၊နည္းနည္းမွတုန္ခါမွဳမရွိပဲအရုပ္တစ္ရုပ္လိုျဖစ္ေန
တာမ်ိဳးပါ။ေနာက္မွပဲဒါဟာဖလသမာပတ္ဆိုတဲ့မဂ္ဥာဏ္၊ဖိုလ္ဥာဏ္ရထားတဲ့အရိယာမ်ားသာ၀င္စားနိုင္တဲ့
သမာပတ္ကို၀င္စားေနမွန္းသိလိုက္ရပါေတာ့တယ္။အဲ့လိုသမာပတ္၀င္စားတဲ့အမ်ိဳးသမီးဟာကၽြန္မနဲ.ေနရာ
တူေခါင္းခ်င္းဆိုင္အိပ္ေနတဲ့အမ်ိဳးသမီးဆိုတာလည္း၊ေနရာကိုျပန္ေရာက္ၾကျပီးမွကၽြန္မသိရပါတယ္။(သူကဆရာ
မတစ္ေယာက္ျဖစ္ျပီး၊ဗိုလ္တစ္ေထာင္(၆)မွာခုလဲတာ၀န္ထမ္းေဆာင္ဆဲပါ။နာမည္ကိုေတာ့ကၽြန္မ၊ခြင့္ျပဳခ်က္တစ္
စံုတစ္ရာမရွိလို.မထည့္ေပးလိုက္ပါဘူး။ဓာတ္ပံုမွတ္တမ္းေတြကိုေတာ့၊ရိပ္သာမွာသြားၾကည့္နိုင္ပါတယ္။)ဒီလိုမ
လွဳပ္မယွက္ပဲသမာပတ္၀င္စားေနတာကိုေတြ.လိုက္ရတဲ့အခ်ိန္မွာ၊ကၽြန္မစိတ္ထဲမွာသိပ္ကိုတုန္လွဳပ္သြားခဲ့ပါ
တယ္။ဒီလိုေခတ္အခ်ိန္အခါမွာ၊တရားထူးရတဲ့သူဆိုတာကၽြန္မတို.လူငယ္ေတြအဖို.မယံုနိုင္စရာပါပဲ။(အခုကၽြန္မ
စာေလးကိုဖတ္ျပီးရင္လဲေတြးေတာၾကပါလိမ့္မယ္။ဒီ့အတြက္အေထာက္အထားနဲ.ကၽြန္မရွင္းျပမွာပါ။)ကၽြန္မရင္
ထဲမွာလဲျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ့တရားေတာ္မ်ားဟာ၊တကယ္က်င့္ၾကံအားထုတ္ရင္၊တကယ့္ကိုပဲတရားထူး၊တရား
ျမတ္ကိုရေစပါလားလို.ယံုၾကည္ေလးစားမိပါတယ္။အဲ့ဒီ့အခ်ိန္၊အဲ့ဒီ့ေနရာမွာကတည္းကတကယ့္ဗုဒၶဘာသာစစ္
စစ္တစ္ေယာက္ကၽြန္မျဖစ္ခဲ့ရတာပါ။


ေနာက္..ေနာက္သၾကၤန္တိုင္းမွာကၽြန္မဟာေပ်ာ္ရႊင္စြာပဲ၊တရားစခန္း၀င္ေနတတ္ပါတယ္။ေနာက္ေတာ့ကၽြန္မတို.
ရိပ္သာၾကီးမွာသၾကၤန္တိုင္းမတတ္နိုင္ရွာတဲ့၊သဒၶါတရားရွိၾကတဲ့အမ်ိဳးသား၊အမ်ိဳးသမီးမ်ားကိုဓမၼဒါနအျဖစ္ရဟန္း
ခံေပး၊သီလရွင္၀တ္ေပးၾကပါတယ္။ရဟန္း၀တ္ၾကသူေတြ၊သီလရွင္၀တ္ၾကသူေတြအျပင္၊လူေယာဂီမ်ားစြာလဲ
တရားစခန္း၀င္ၾကေလေတာ့သူတို.ေတြအတြက္၊ကၽြန္မတို.မွာသဃၤန္း၊သီလရွင္အ၀တ္အစား၊ေဆး၊ဆြမ္းအတြက္၊
ေနရာထိုင္ခင္းအစစျပည့္စံုေအာင္၊တတ္နိုင္သေလာက္ျပင္ဆင္ရပါတယ္။ငယ္ငယ္ကေရျပိဳင္ပက္ဖို.ပဲေတြးတတ္
တဲ့ကၽြန္မဟာ၊ရိပ္သာအတြက္ပဲအျမဲေတြးေတြးေနမိတတ္ပါတယ္။သၾကၤန္ကိုကၽြန္မသိပ္ေပ်ာ္ပါတယ္။ဒါနနဲ.ေပ်ာ္
ရတဲ့အေပ်ာ္မို.ၾကည္နူးမဆံုးျဖစ္ရပါတယ္။အခုဆိုရင္ေတာ့......ရိပ္သာကိုလြမ္းလိုက္တာ။

(ရွင္းလင္းခ်က္-"ဆရာၾကီးဦးသန္းေရႊ"ဟာကၽြန္မရဲ့ေက်းဇူးရွင္ဆရာၾကီးျဖစ္ျပီး၊"အနာဂါမ္ဆရာသက္ၾကီး"ရဲ့နည္းနဲ.
ဒလျမိဳ.နယ္၊အံ့ၾကီးအေရွ.ရပ္ကြက္မွာတရားစခန္းမ်ားကို၊တစ္နွစ္လွ်င္ေလးၾကိမ္ကိုယ္တိုင္တရားပို.ခ်ေနပါ
တယ္။ဆရာၾကီးရဲ့တရားမ်ားဟာထိုင္ျပီးနာယူရမဲ့တရားေတာ္မ်ားမဟုတ္ပဲ၊တရားနာရင္းညႊန္ၾကားေျပာဆိုတာ
ကို၊ကိုယ္တိုင္လိုက္လံက်င့္ၾကံအားထုတ္ရတဲ့အလုပ္တရားျဖစ္ပါတယ္။ဥာဏ္စဥ္(၁၆)ပါးကိုေတာ့ကၽြန္မအက်ယ္
တ၀င့္မရွင္းျပခ်င္ပါဘူး။ကၽြန္မရွင္းျပတာထက္တရားကို၊ကိုယ္တိုင္နာယူျပီးက်င့္ၾကံအားထုတ္လိုက္တဲ့အသိက
တန္ဖိုးၾကီးပါတယ္။တရားကိုက်င့္ၾကံအားထုတ္ျပီးလို.ဥာဏ္စဥ္(၁၆)ပါးကိုအစဥ္အတိုင္းသိလာခဲ့ရင္၊ကိုယ္
ဟာမဟာေသာတပန္ျဖစ္ျပီလို.ယူဆနိုင္ပါတယ္။ဒါဟာကိုယ့္ဘာသာယူဆတာျဖစ္ျပီး၊ကိုယ္တကယ္တရား
ထူးတရားျမတ္ကိုရ၊မရဆိုတာကိုေတာ့ဖလသမာပတ္ကို၀င္စားၾကည့္နိုင္ပါတယ္။ဖလသမာပတ္ကို၀င္စားနိုင္
မွသာလွ်င္မိမိရထားတဲ့တရားထူးဟာ၊မဂ္ဥာဏ္၊ဖိုလ္ဥာဏ္အစစ္ျဖစ္ပါတယ္။ဆရာၾကီးဦးသန္းေရႊရဲ့တရား
ေတာ္မ်ားက"ဒီေနရာမွာ"သြားေရာက္နာယူနိုင္ပါတယ္။ဆရာဟာလယ္သမားၾကီးတစ္ဦးျဖစ္ပါတယ္။ေခတ္
ပညာတတ္ဘြဲ.ရတစ္ေယာက္မဟုတ္ပါဘူး။လယ္ယာေျမကိုရိုးသားစြာလုပ္ကိုင္ေနတဲ့လယ္သမားၾကီးတစ္ဦးျဖစ္
တဲ့ဆရာ့တရားေတာ္မ်ားကိုနာယူၾကည့္ၾကျပီး၊ကိုယ္တိုင္လဲက်င့္ၾကံၾကပါလို.တိုက္တြန္းလိုက္ပါတယ္။ကၽြန္မ
ကကၽြန္မဆရာဟာလယ္သမားၾကီးတစ္ဦးလို.ေျပာတာဟာသိကၡာခ်တာမဟုတ္ပါဘူး။ဆရာဟာတကယ္
ပဲျမန္မာျပည္၊ဒလျမိဳ.နယ္၊အံ့ၾကီးေက်းရြာကလယ္သမားၾကီးပါ။ေတာသူေတာင္ယာစုိက္ေနတဲ့သူေတြဆိုျပီး၊
အထင္ေသးလို.မရပါဘူး။ထက္ျမက္ျပီးအရည္အခ်င္းရွိတဲ့သူေတြဟာအမ်ားအားျဖင့္၊နယ္ဘက္ကပဲမ်ားၾကပါ
တယ္။ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့တရားထိုင္ျခင္းနဲ.ပတ္သတ္တာေတြ၊ကၽြန္မၾကံဳေတြ.ခဲ့ရတာေတြကိုေရးပါဦးမယ္။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ့တရားေတာ္မ်ားဟာတကယ္က်င့္ၾကံအားထုတ္ရင္၊တကယ္ပဲတရားထူးတရားျမတ္ကိုရ
ေစပါတယ္။)