"အစ္ကို.နာရီၾကိဳးကမြဲေျခာက္ေျခာက္မာေတာင့္ေတာင့္နဲ.၊သားေရစိမ္းေစာ္ကလဲနံလိုက္ေသး၊ကၽြန္ေတာ္ေထာင္
ထဲမွာေထာင္မွဴးၾကီးကိုထိုးေပးခဲ့တဲ့၊ၾကိမ္ၾကိဳးကေလးမ်ားအစ္ကိုျမင္ရရင္...."
ဦးေနေအးကစကားကိုျဖတ္ထားလိုက္သည္။ဆက္၍မေျပာေတာ့။ဆက္ေျပာရသူကဦးျပံဳးခ်ိဳ။
"ဘာကြၾကိမ္ၾကိဳး၊ဟုတ္လား"
"ဟုတ္တယ္၊ကၽြန္ေတာ္ၾကိမ္နဲ.ထိုးေပးခဲ့တာ"
"အစ္ကိုတို.ခက္တာေပါ့၊ၾကိမ္နဲ.ထိုးတဲပစၥည္းမ်ိဳးဆိုရင္၊စားပြဲ၊ကုလားထိုင္နဲ.စာျခင္းေလာက္သာျမင္ဖူးေနၾကတာ။
လိုက္ကာတို.စိပ္ပုတီးတို.ေလာက္ေတာင္ႏုလွျပီထင္ၾကမွာ။ကၽြန္ေတာ္ထိုးေပးခဲ့တဲ့နာရီၾကိဳးကဘဲဥၾကိမ္၊အေၾကာ
ခ်ည္းနန္းဆြဲထားတာ၊ဇာခ်ည္မွ်င္ေလာက္ရွိတယ္။"
ဦးေနေအးကဦးျပံဳးခ်ိဳကိုျပန္မၾကည့္ဘဲေရေႏြးေသာက္ေနလိုက္သည္။
ဦးျပံဳးခ်ိဳမွာမေနနိုင္ေတာ့။မတ္တတ္မွျပန္ထိုင္လိုက္ရျပန္သည္။
ဦးျပံဳးခ်ိဳကိုယ္တိုင္ကအနုပညာသမား၊အနုအလွမ်ားကိုအလြန္နွစ္သက္သည္။က်ိဳက္လတ္ျမိဳ.မွဦးရွင္ၾကီးပြဲမွာတီး
လံုးစာသား၊ေတးသီခ်င္း၊ဇာတ္စကားတို.သည္။နန္းေတာ္ကား၊ေက်ာင္းေတာ္ကား၊ျမိဳ.ရိုးကား၊ေတာကား၊ေတာင္
ကားတို.ကိုအ၀တ္အထည္ေဆးဆိုးေသာႏြယ္သာဂီစသည့္ေဆးမ်ားနွင့္တမာေစး၊စပ္ေဖာ္၍စုတ္တံအျပားအလံုး
အၾကီးအငယ္နွင့္ေရးတတ္သည္။တမာေစးနွင့္ေဆးစပ္သူမ်ားကပ်က္ကေခ်ာ္၊ေပါ့ေပါ့ဆဆသမေအာင္မေမႊလွ်င္
ျဖင့္၊အရိုက္အကန္ခံရမွာေသခ်ာသည္။ေတာကားထဲတြင္သစ္ပင္မ်ားအဖူးအပြင့္နွင့္ပံုေဖာ္ထားသည္မွာစုတ္ခ်က္
အနုစိတ္ေရးတတ္သည္။သို.ကေလာက္အနုအလွစံုမက္သူအား၊ဦးေနေအး၏ၾကိမ္နာရီၾကိဳးဆိုသည္က ဖမ္းစားလိုက္ေလျပီ။
"ေနပါဦးကြေနေအးရ ဇာခ်ည္မွ်င္ေလာက္နန္းဆြဲထားတဲ့ၾကိမ္နဲ.ဘယ္လိုထိုးသလဲ"
"ဟာ.အစ္ကိုကလဲ၊ဖြတ္ျမီးထိုးတာေပါ့။စိတ္မရွည္လို.ေတာ့မရဘူး။တစ္ေခ်ာင္းခ်င္း၊တစ္ေခ်ာင္းခ်င္းအေက်ာ္အ
နင္းအကြက္ေဖာ္ရတာ။တစ္မူးလံုးေလာက္အထိနန္းတစ္လိမ္၊ပန္းတစ္လိမ္ေပါ့။ၾကိမ္ကလဲဘဲဥၾကိမ္ဆိုေတာ့၊အုန္း
ဆီကေလးမ်ားသုတ္ထားလိုက္ရင္၀င္းေနေပါ့။"
"ဟုတ္လား-မင္းထိုးတတ္တယ္ေပါ့"
"အစ္ကို.နွယ္၊ေထာင္ထဲဒါေတြလုပ္ေနရတာ"
"မင့္ဥစၥာဇာခ်ည္မွ်င္ေလာက္၊နန္းကေလးေတြဆိုေတာ့ ခိုင္ေကာခိုင္ရဲ့လား"
"ဖြတ္ျမီးထိုးပါတယ္ဆိုမွအစ္ကိုရာ၊တစ္မူးလုံးေလာက္ရွိတာ။လက္၀ါးထဲထည့္ေခ်ဦးမလား။ကၽြိကၽြိ၊ကၽြိကၽြိနဲ.ေတာင္
ျမည္ေသး"
"ဒါျဖင့္ငါ့တစ္ေခ်ာင္းထိုးေပးကြာ"
"တစ္ကံုးရင္လဲေျပာပါဗ်ာဘယ့္နွယ္တစ္ေခ်ာင္းရယ္လို."
ဤတြင္အနုပညာဆရာၾကီးကဟက္ဟက္ပက္ပက္၊ရယ္ေမာ၍သေဘာက်သြားပါေတာ့သည္။
"ေအးပါကြာ-အစ္ကိုမွားသြားပါတယ္။တစ္ေခ်ာင္းဆိုတာကမာေတာင့္ေတာင့္ၾကီးပဲ။ဟဲဟဲဟဲ၊ဟုတ္တယ္ကြ၊ဟုတ္
တယ္။လုပ္ကြာ-ငါ့တစ္ကံုးထိုးေပးေနာ္"
"ကၽြန္ေတာ္အားေတာ့ ထိုးေပးပါ့မယ္ေလ"
"မင္းကမအားလို.ဘာမ်ားလုပ္ေနရလို.လဲ"
"ေတာ္ေတာ္ထိုးရတာေပါ့အစ္ကိုရ၊အနည္းဆံုးခုနစ္ရက္ေလာက္"
"ေအးပါ၊ၾကာခ်င္ၾကာေနပါေစ။ဘဲဥၾကိမ္တစ္ေခ်ာင္းမွတစ္မတ္ငါးမူးေပါ့။မင့္ကိုေငြနွစ္က်ပ္ေပးလိုက္မယ္ေရာ့"
ဦးေနေအးကဦးျပံဳးခ်ိဳထံမွေငြနွစ္က်ပ္ကိုပ်င္းတိပ်င္းတြဲမလႊဲသာ၍၊ယူရသလိုယူသြား၏။ထို.ေနာက္ဦးျပံဳးခ်ိဳပညာ့
အလင္းသတင္းစာတိုက္သို.အယ္ဒီတာအျဖစ္ရန္ကုန္ေရာက္ျပီး၁၂၈၉ခုနစ္မွာ၊ဆံုးသြားသည္အထိဦးေနေအး၏
နာရီၾကိဳး(ၾကိမ္တစ္ကံုး)ကိုအသံုးမျပဳလိုက္ရပါ။
"ငါ့ေတာင္လိမ္သြားတဲ့မေအေပးကိုေခြးသတ္သလိုသတ္မယ္"ဟုၾကိမ္ေမာင္းျပီး၊က်ိဳက္လတ္တစ္ျမိဳ.လံုးလိုက္ရွာ
သည့္အခါတြင္ဦးေနေအး ေဒးဒရဲသို.ေရာက္ေနျပီဆို၏။ဦးျပံဳးခ်ိဳရန္ကုန္ေရာက္မွက်ိဳက္လတ္သို.ေပါက္လာျပန္
သည္။
"ဦးျပံဳးခ်ိဳၾကီးဟာငါ့ထက္ညံ့တဲ့အေၾကာင္း၊လက္ေတြ.ျပလိုက္တာေပါ့ကြ"ဟုကြယ္ရာမွာစကားသာေျပာလိုက္ေသး
သည္ဟူ၏။
ေလာက၌လိမ္တတ္သူသည္၊သူတစ္ပါးကိုမလိမ္ရလွ်င္ကိုယ့္ေပါင္ကိုယ္ဆြဲလိမ္တတ္သည္ဟုေျပာစမွတ္ျပဳၾက
သည္။ထိုအထဲတြင္ဦးေနေအးမွာပါရဂူျဖစ္ဟန္ရွိသည္။လြန္ခဲ့သည့္အနွစ္ေျခာက္ဆယ္ေလာက္ကေငြနွစ္ေထာင္၊
သံုးေထာင္ဆိုသည္မွာ၊နည္းနည္းေနွာေႏွာအရင္းအနွီးမဟုတ္။အရင္းအနွီးစီးပြားျပဳ၍ထိုင္စားေနနိုင္ေလာက္သည့္
အေျခအေနျဖစ္ေလသည္။သို.တိုင္ေအာင္တစ္ခါတစ္ခါ၊ဤေရြ.၊ဤမွ်ရခဲ့ေသာေငြမွာဦးေနေအးနွင့္ၾကာရွည္မေန
ပါေခ်။အစားေကာင္းစား၊အ၀တ္ေကာင္း၀တ္သည္။အရက္ေသာက္သည္။ဘိန္းရွဴသည္။ဖဲရိုက္သည္။ကက္ဆြဲ
သည္။အေပါင္းအသင္းမ်ားသည္။(ဖဲကက္မွာမလိမ္တတ္)ထို.ေၾကာင့္သူ.ဇနီးမွာ(အမည္မမွတ္မိ၊သားသမီးရွိ၊
မရွိမေသခ်ာ)စာေရးကေတာ္ၾကီးျဖစ္လိုက္၊ေခြးကေတာ္ၾကီးျဖစ္လိုက္ဟုေျပာၾကသည္။က်ိဳက္လတ္မွာလည္း
ကာလၾကာရွည္ေနသည္ဟုမရွိ။ေျခသလံုးအိမ္တိုင္အျမိဳ.ျမိဳ.အနယ္နယ္သို.၊ရက္ကန္းရွယ္သလိုလည္ေနတတ
္သည္။သို.မွမဟုတ္လွ်င္၊အခ်ဳပ္ခံေနလိုက္ရ၊ေထာင္ထဲေရာက္ေနလိုက္ရနွင့္၊ျဖစ္ေလရာဇနီးျဖစ္သူမွာသူရသည့္
အခါကေပးထားေသာေငြကေလးေၾကးကေလးျဖင့္၊ျခစ္ျခစ္ျခဳပ္ျခဳပ္၊ကုတ္ကုတ္ကတ္ကတ္၊စားသံုးေနရသည္။
တစ္ခါေတာ့ဦးေနေအးကေငြနွစ္က်ပ္ေတာင္းသည္။ဇနီးသည္ကတစ္ျပားမွ်မရွိဟုေျပာသည္။
"ဟဲ့-ေငြကေလးနွစ္က်ပ္မ်ားဟာ ခဲခဲယဥ္းယဥ္းနိုင္လိုက္တာ"
"မရွိတဲ့အခါနွစ္က်ပ္မေျပာနဲ.၊နွစ္ျပားမွမရွိဘူးေတာ္ေရ.။ညမနက္လဲၾကံဖန္စားေနရေသးတာ။ရွင့္လုပ္စာကေကာ
ဘယ္ေလာက္အပ္ထားလို.လဲ"
ဦးေနေအးကစားေကာင္း၊ေသာက္ေကာင္းကေလးေတြကို၊ၾကိဳက္သည္။ယခုတေလာစားေနရသည္က၊ငါးပိရည္
တို.စရာနွင့္ဟင္းခ်ိဳတစ္ခြက္။ျမိဳးျမိဳးျမက္ျမက္ကေလးေစ်းထြက္စားခ်င္၍ေတာင္းပါသည္ကိုမိန္းမကလက္ေပါက္
ကပ္ေနသည့္အတြက္ေဒါသထြက္လာေတာ့သည္။
"ေအး-မရွိလဲမေပးနဲ.ကြာ"ဟုေျပာျပီး၊အိမ္ေပၚမွဆင္းသြားေလသည္။ဇနီးသည္ကေတာ့ဗ်စ္ေတာက္ဗ်စ္ေတာက္
လုပ္၍က်န္ရစ္ခဲ့သည္။ဦးေနေအးတစ္ေန.လံုးအိမ္သို.ျပန္မလာေတာ့ပါ။ညေနစာစားခ်ိန္လည္းျပန္မေရာက္။မီး
ထြန္းခ်ိန္လည္းေပၚမလာ။လာမည့္လာေတာ့၊လူေျခတိတ္ျပီးသူတကာအိပ္ရာ၀င္ၾကသည့္ညဆယ့္တစ္နာရီ
ေလာက္။အိမ္တံခါးကိုခပ္တိုးတိုး၊ခပ္သြက္သြက္ကေလးေလးငါးၾကိမ္ေခါက္လိုက္သျဖင့္-
"ဘယ္သူလဲ.."
"ငါပါဟ...."
"ကိုေနေအးလား"
"ေအးပါဟ-ျမန္ျမန္ဖြင့္စမ္း၊အေရးထဲအေမးအျမန္းထူလိုက္တာ"
မိန္းမဖြင့္ေပးေသာတံခါးကိုကိုင္၍ခပ္သြက္သြက္၀င္လိုက္သည္။လမ္းဘက္ကိုအကဲခတ္လိုက္ျပီးမွခပ္ျမန္ျမန္
ပိတ္ျပီးသက္မခ်ကာရင္၀ကိုဖိလိုက္သည္။ရွပ္အက်ီၤအိတ္ထဲကညိဳညစ္ညစ္အေရာင္အစိုးရရံုးသံုးစာအိတ္ရွည္
ကိုလက္ကမဖံုးတစ္၀က္ဖံုးတစ္၀က္။လူကလည္းေဇာေခၽြးေတြျပန္လ်က္။
"ေရာ့..ေရာ့၊ဒါကိုဆန္အိုးထဲသြားထည့္ထားလိုက္"
သူ.အသံက၀ွက္လိုက္ရမည့္အသံမ်ိဳး။စာအိတ္ရွည္ကိုထုတ္ေပးလုိက္သည္။စာအိတ္ထဲမွာစကၠဴအသစ္မ်ားေခါက္
ထည့္ထားပံုရသည္။ၾကြပ္ၾကြပ္ရြပ္ရြပ္အသံကေလးမ်ားေတာင္၊ၾကားလိုက္ရသည္။ဧကႏၱေငြစကၠဴအထပ္လိုက္၊မိန္း
မျဖစ္သူကခ်ိပ္နွင့္အေသအခ်ာပိတ္ထားေသာစာအိတ္ကိုၾကည့္လိုက္မိသည္။
"တယ္..စပ္စုသဟာ၊ျမန္ျမန္သြားထည့္လိုက္ပါဆိုမွ.."
ဤအခ်ိန္မွာေတာ့၊မယားျဖစ္သူကၾသဇာတည္ပါေပ့။ေစြ.ကနဲေနေအာင္မီးဖိုေခ်ာင္ထဲ၀င္သြားျပီး၊ဆန္အိုးထဲထည့္
လိုက္ပါျပီ။ဒါတြင္လား၊မကေသးပါ။
"ေတာ္..ထမင္းစားခဲ့ျပီလား"ဟုေလာကြတ္ေတာ္ပိုပိုနွင့္ေစတနာေရစီးကမ္းျပိဳျဖစ္လိုက္ပါျပီ။မိန္းမတို.သဘာ၀ေငြ
ကိုျမင္လွ်င္လင္ကိုရိုေသတတ္သည္။
"ထမင္းေ၀းလို.ေသေျပးရွင္ေျပး၊ေျပးခဲ့ရတာကို"
"ဒါျဖင့္ျပင္လိုက္ေခ်ဦးမယ္"
"ငါးပိရည္တို.စရာနဲ.နင့္ထမင္းမစားခ်င္ပါဘူး"
"ေခါင္းရင္းကအိမ္ဆိုင္ကေလးကိုနွိဳးျပီး၊ငါးေသတၱာေလးတစ္ဘူး၀ယ္လိုက္မေလ"
"နို.-မနက္ကေျပာေတာ့နင့္မွာပိုက္ဆံမရွိဘူးဆို"
ဤတြင္မိန္းမကနည္းနည္းဆံြ.သြားျပီးမွ"အို-အေၾကြး၀ယ္လိုက္မွာေပါ့၊သူ.ဥစၥာျပန္ေပးနိုင္ျပီးတာပဲ"
ဤတြင္ၾကားရေသာ၊ဦးေနေအးကမသိမသာျပံဳးလိုက္ပါသည္။
"ဒါျဖင့္လဲေငြတစ္ဆယ္ေလာက္ပါေခ်းခဲ့ဟာ၊ဟိုအထဲမွာဆယ္တန္ပါမွာမဟုတ္ဘူး"
မိန္းမကအူျမဴးျပီးအိမ္ေရွ.တံခါးဖြင့္မည္လုပ္ေတာ့ဦးေနေအးကတားလိုက္ေသးသည္။
"တယ္..ဒီမိန္းမအရိပ္သံုးပါးနားမလည္လိုက္တာ၊အိမ္ေနာက္ေဖးတံခါးကထြက္"
သို.နွင့္မိန္းမကငါးေသတၱာကိုဆီပူထိုးေပးသည္။ငါးပိရည္၊တို.စရာ၊ဟင္းခ်ိဳကေလးကိုထပ္ေႏႊးေပးေတာ့၊ျမိန္ျမိန္
ရွက္ရွက္အရွိသား။
"ကဲ..ငါေရွာင္ေနဦးမွ၊ငါ့လာေမးရင္ျပန္ေတာင္မလာဘူးေျပာ၊ဘယ္မလဲေငြတစ္ဆယ္"
ဇနီးသည္ကေငြဒဂၤါးဆယ္ျပားကိုလြယ္လြယ္ကူကူ၊ေရွာေရွာရွဴရွဴထုတ္ေပးလိုက္သည္။ေပးေပမေပါ့၊ဟိုအထဲဆယ္
တန္မပါဘူးဆိုေနမွရာတန္ေတြ၊ရာတန္ေတြ။ကၽြန္ေတာ္တို.ငယ္စဥ္ကပိုက္ဆံေၾကးနီျပား၊ေငြမူးေစ့၊ေငြမတ္ေစ့၊ေငြ
ငါးမူးေစ့၊ေငြဒဂၤါး။ေငြစကၠဴမွာဆယ္တန္နွင့္ရာတန္သာအသံုးမ်ားသည္။ေငြတစ္ဆယ္ဆိုလွ်င္ေလးငါးရက္ေလာက္
သူေ႒းသံုးသံုးနိုင္သည္။ထမင္းတစ္နပ္၊ပိုက္ဆံတစ္မူး၊တစ္လစားမွထမင္းလခခုနစ္က်ပ္ခြဲ။
ထို.ေၾကာင့္ပင္ဦးေနေအးတစ္ေယာက္၊တစ္ဆယ့္ေလးငါးရက္ေလာက္အိမ္ျပန္မေရာက္ေတာ့။ဦးေနေအးေနာက္
ေဖးေပါက္ကဆင္းသြားျပီဆိုကတည္းကမိန္းမကဆန္အိုးထဲကစာအိပ္ကိုခ်ိပ္ခြာ၍ၾကည့္သည္။ဦးေနေအးေျပာသြား
ေသာစကားမွာမွန္လိုက္သည္မွဒိ႒မ်က္ျမင္။ရာတန္ဆိုေ၀လာေ၀း၊ရံုးသံုးစကၠဴညစ္ေထးေထးအသစ္ကေလးမ်ားကို
ေခါက္၍အလယ္ကကုကၠဳရြက္အေျခာက္ေတြကိုညွပ္ထည့္ထားသည္ကိုသာေတြ.လိုက္ရပါေတာ့သည္။ကဲ-မွတ္ပ
လား။ေသခ်င္းဆိုး၊ကာလနာ၊ဆဲခ်င္ရာဆဲ၊သူ.နားမေရာက္။
ကၽြန္ေတာ္တို.ငယ္ငယ္ကျဗိတိသွ်အစိုးရေခတ္မွာျမိဳ.ၾကီးတိုင္းအိမ္ေပါင္၊လယ္ေပါင္ခံေငြေခ်းေသာခ်စ္တီးမ်ားအ
လြန္ၾကီးစိုးၾကသည္။ျမန္မာလယ္သမားမ်ား၏လယ္ေျမဧကေပါင္းမ်ားစြာသူတို.လက္သို.မတန္တဆနွင့္ေရာက္ၾက
သည္။
သူတို.ထံေပါင္မိလွ်င္ေတာ့အဆံုးသာမွတ္လိုက္ေပေရာ့။ၾကည့္ပါ။သားရွင္ျပဳဖို.တိုက္တြန္းတတ္သည္။အလုပ္ၾကီး
အကိုင္ၾကီးတို.ခ်ဲ.ဖို.လည္းအားေပးတတ္သည္။တကယ္ခင္မင္ေသာေစတနာရွင္ၾကီးေတြလိုလိုနွင့္စျပီး၊အိမ္ဂရံ
လယ္ဂရံသူတို.လက္ထဲတန္ဖိုးသံုးပံုတစ္ပံုေလာက္နွင့္၊ေရာက္ကတည္းကျပန္မဆပ္ျဖစ္ေအာင္ထားသည္။
အမယ္ေလး.ခင္ဗ်ားကိုစိတ္ခ်ပါတယ္။သံုးသာသံုးထားပါ။အရင္မလိုပါဘူး။မဒရပ္မွာရွိတဲ့ကၽြန္ေတာ္တို.ခ်စ္တီး
ယားၾကီးကေတာင္ခင္ဗ်ားနာမည္ကိုသိေနျပီ။ေနာက္ထပ္လိုခ်င္ေသးသလားေျပာဟုရက္ရက္ေရာေရာသေဘာ
ေကာင္းေတာ္မူၾကသည္။ကာလၾကာလာေတာ့အရင္းေကာ၊အတိုးပါေပါင္းျပီးထပ္တိုးယူၾကသည္ကိုကၽြန္ေတာ္တို.
ကမသိ။မဒရပ္ကသူေ႒းခ်စ္တီးယားၾကီးကေတာင္ကိုယ့္ကိုအသိအမွတ္ျပဳထားဆိုပါကလားဟု၊ဘ၀င္ျမင့္ေနၾက
သည္။ေငြေၾကးေခ်ာင္လည္၍ျပန္ေရြးပါရေစဟုဆိုျပန္ေတာ့မန္ေနဂ်ာအိႏိၵယခဏျပန္သြားတယ္၊စာခ်ဳပ္သူ.ဆီပါ
သြားတယ္နွင့္အခ်ိန္ဆြဲထားျပီး၊မေရြးနိုင္ေတာ့သည့္အခါက်မွအတိုးရင္းေပါင္းနွင့္တရားစြဲျပီးလယ္နွင့္အိမ္ေပါင္းမ်ား
စြာကို၊ျမန္မာမ်ားထံမွအပိုင္သိမ္းေတာ္မူၾကသသည္။အုပ္ခ်ဳပ္သူကနယ္ခ်ဲ.စနစ္၊ၾကီးစိုးသူကအရင္းရွင္။ကေ၀ဆရာ
ကတေစၧမွင္စာနွင့္ေပါင္းျပီးေကာင္းေကာင္းၾကီးေသြးစုပ္ေနၾကသည့္ေခတ္။
ထိုသို.ေသာေသြးစုပ္ခ်စ္တီးယားမ်ားအနက္၊ဗလဲ့ဘမူတူးဆိုေသာခ်စ္တီးမွာလူရည္အလည္ဆံုးျဖစ္သည္။ဗမာစ
ကားကိုရႊန္းရႊန္းေ၀ေအာင္ေျပာတတ္သည္။မင္းပိုင္းစိုးပိုင္း၊ေရွ.ေနအရာရွိအိမ္မွန္သမွ်ခ်စ္တီးမုန္.အမ်ိဳးမ်ိဳးနွင့္တစ္
အိမ္တက္ဆင္းေရာက္သည္။အလွဴအတန္းပြဲေနပြဲထိုင္ဆိုလွ်င္လည္း၊သြားၾကီးအျဖဲသားနွင့္ေရာက္သည္။ရံုးလက္
ဖက္ရည္ဆိုင္မွာထိုင္၍စာေရးစာခ်ီေျမတိုင္း႒ာနဆိုပါကအကုန္အက်ခံ၍ေကၽြးသည္။ေဘာလံုးပြဲမွာလည္းဖဲထီး
တစ္ေခ်ာင္းနွင့္ေအာ္ဟစ္အားေပးဆဲေရးတတ္သည္။အဂၤလိပ္စာလည္းတတ္သည္။ကြမ္းကိုတစ္ယာျပီးတစ္ယာ
စား၍လက္ညိွဳးနွင့္လက္ခလယ္နွုတ္ခမ္းမွာကပ္ျပီး၊ပ်စ္ကနဲ၊ပ်စ္ကနဲေနေအာင္ကြမ္းတံေတြးေထြးတတ္သည္။က
တံုးေျပာင္ေျပာင္၊နားေပါက္က်ယ္က်ယ္နွင့္ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးမဖြားသင္ဆိုသူကိုပင္တိတ္တိတ္ပုန္းအေျမွာင္ယူ
ထားလိုက္ေသးသည္။စင္စစ္မွာေတာ့ေၾကာင္ခံတြင္းပ်က္နွင့္ဇရက္ေတာင္ပံက်ိဳးဆိုၾကပါစို.။ဤမွ်ရည္လည္ေသာ
ခ်စ္တီးနွင့္ဦးေနေအးေတြ.ပံုမွာစိတ္၀င္စားစရာေကာင္းလွပါဘိ။
ဆက္ရန္
ဆက္ရန္ကို ေမွ်ာ္ေနတယ္ေနာ္..
ReplyDelete