မဟာဂႏၶာရံုဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးအရွင္ဇနကာဘိ၀ံသရဲ့တစ္ဘ၀သာသနာစာအုပ္မွစာတစ္ခ်ိဳ.ကို
ဒီေန.တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။
နွစ္ၾကိမ္တိုင္တိုင္ကမၻာ.စစ္မီးလွ်ံမ်ား၀ါးမ်ိဳခံေသာျမန္မာျပည္
၁၉၄၁-ခုနွစ္၊အဂၤလိပ္တို.အေျပးဂ်ပန္တို.အ၀င္တြင္ျမန္မာျပည္အရပ္ရပ္ျမိဳ.ၾကီး၊ျမိဳ.ငယ္အသြယ္သြယ္ကမၻာစစ္မီးလွ်ံ
မ်ား၀ါးျမိဳေလာင္ျမိဳက္ျခင္းခံရ၍ျပာပံုျဖစ္ခဲ့ၾကရ၏။ယခုတစ္ဖန္၁၉၄၅-ခုနွစ္တြင္ဂ်ပန္တို.အေျပးအဂၤလိပ္တို.ျပန္အ၀င္
တြင္လည္းရဲရဲလွ်ံလွ်ံမီးေလာင္ခံရျပန္၍ျပာပံုျဖစ္ၾကရျပန္ျပီ။ျမန္မာျပည္ကားနစ္နာလွ၏။လူမ်ိဳးေရး၊ဘာသာေရး၊သာသ
နာေရး၊စီးပြားေရးအားလံုးပ်က္စီးဆံုးရွံဳးၾကရသည္။
ဂ်ပန္တို.သည္စစ္ပန္းလာၾကျပီျဖစ္၍အေမရိကန္-အဂၤလိပ္မဟာမိတ္တို.၏တံု.ျပန္တိုက္ခိုက္မွဳကိုၾကံၾကံမခံနိုင္ေတာ့ေပ။
အေရွ.ဘက္သို.ဦးတည္၍ေျပးေနၾကရေလျပီ။မဟာမိတ္တပ္တို.ကလည္းထက္ၾကပ္မကြာေနာက္ကလိုက္၍တိုက္ခိုက္
ေနၾကေလျပီ။
၁၉၄၅-ခုနွစ္ဦးပိုင္းတြင္ေနာက္ကလိုက္လာေသာအေမရိကန္ေရတပ္မၾကီးသည္၊ပစိဖိတ္သမုဒၵရာထဲရွိတာရာ၀ါး
ကၽြန္းနွင့္ဆိုင္ပန္ကၽြန္းတို.ကိုတိုက္ခိုက္သိမ္းပိုက္ျပီးေနာက္၊အေျခခံစခန္းမ်ားျပဳလုပ္ထားလိုက္၏။ျပီးလွ်င္ယင္းကၽြန္း
တို.မွတဆင့္ဘီ-၂၆ဗံုးၾကဲေလယာဥ္ပ်ံၾကီးမ်ားျဖင့္ဂ်ပန္ျပည္ရွိျမိဳ.ၾကီးမ်ားေပၚသို.သြား၍သြား၍ဗုံးၾကဲေနၾကသည္။
ဂ်ပန္တို.ကလည္းကိုယ့္တိုင္းျပည္တြင္းေရာက္လာေသာရန္သူတို.ကိုကားလက္ေျမွာက္၍အရွံဳးမေပးေခ်။ေထြးခနဲ
ေထြးခနဲက်လာေအာင္၊ေအာက္မွေန၍အေျမာက္တို.ျဖင့္ပစ္၍ခ်ေန၏။တကယ့္သတၱိမ်ားပါေပ။
ဆရာ့အေျခအေနဘယ္လိုပါလိမ့္
အခ်ိန္ကား၁၃၀၆-ခုတပို.တြဲလ(၁၉၄၅-ခုေဖေဖာ္၀ါရီလ)ေဆာင္းကာလသို.ေရာက္လာျပီ။ဆရာေတာ္သည္စစ္ေဘး
စစ္ဒဏ္ၾကားတြင္တစ္ပါးတည္းေနခဲ့ေသာ္လည္းဦးေဇာေနာရသ၊ဦးၾသဘာသစေသာတပည့္ၾကီးမ်ားေရာက္ေရာက္
လာတတ္၏။ဆရာေတာ္တစ္ပါးတည္းဘယ္လိုမ်ားေနပါလိမ့္ဟူေသာအေတြးမ်ားျဖင့္ဆရာေတာ္အားရွိေအာင္ေပၚ
ေပါက္လာၾကျခင္းျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ထိုအခ်ိန္မွာပင္ဦးစေႏၵာဘာသ၊ဦးက၀ိႏၷတို.လည္းဆရာေတာ္တစ္ပါးတည္းအား
ငယ္ေနမွာပဲဟူေသာသံေယာဇဥ္ျဖင့္ေရာက္လာၾကျပန္၏။မႏၱေလးအထက္စဥ့္ကူးမွေန၍ေလွျဖင့္စုန္ဆင္းလာၾကျပန္
သည္။ဆီနွစ္ပံုးလည္းပါခဲ့၏။
ဆရာေတာ္ကဆီနွစ္ပံုးမ်ားလြန္းပါတယ္၊ဘုန္းၾကီးတစ္ပါးတည္းေနတာျပန္ယူသြားဟုဆိုသတတ္။မဟုတ္ပါဘုရား၊
ဆရာေတာ္အားဆြမ္းခ်က္ျပဳတ္ကပ္ေနတဲ့ကပိၸယမ်ားအတြက္လည္းရည္မွန္းပါတယ္။သံုးနိုင္ပါတယ္ဘုရားဟုေလွ်ာက္
မွနွစ္ပံုးလံုးလက္ခံသည္ဆို၏။
ဆရာေတာ္သည္မူလကပင္ငါးခ်ဥ္စိမ္းသုပ္ကိုၾကိဳက္၏။ယခုအခါမ်ိဳးတြင္ပို၍သတိရသေလာမေျပာတတ္၊ဦးစေႏၵာ
တို.ဆီမွာငါးခ်ဥ္စိမ္းရနိုင္မလား၊အပ္အပ္စပ္စပ္နွင့္ရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ယူခဲ့စမ္းပါ၊မအပ္မစပ္ၾကီးႏွင့္ကေတာ့မလုပ္
နဲ.ေနာ္ဟုလည္းမွာလိုက္သျဖင့္၊အပ္စပ္ေအာင္စီစဥ္ျပီးမွယူခဲ့ရဖူး၏။ေရာက္ေသာအခါၾကက္သြန္ျဖဴဆီေမႊးသတ္၍
နံနံရြက္၊ေရွာက္ရြက္တို.ျဖင့္သုပ္ျပီးဆီစိုစိုျဖင့္၊ကပ္ရာဆြမ္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဘုဥ္းေပးသည္ဟူ၏။
စြန္တာနီပဲျပဳတ္နွင့္မုန္လာဥခ်ဥ္ဖတ္
ဆရာေတာ့္ဘ၀ကားအစားအေသာက္နွင့္ပတ္သတ္၍ခ်ိဳ.ငဲ့ရွာ၏စစ္အတြင္းကတပည့္ၾကီးဦးစေႏၵာဘာသမွာမၾကာ
မၾကာသြားခ်ည္ျပန္လွည့္လုပ္ေနခဲ့၏။ယခင္တစ္ပတ္တုန္းကဆရာေတာ္နွင့္အတူဆြမ္းတစ္ပြဲတည္းဘုဥ္းေပးရသည္။
ဆရာေတာ့္ဆြမ္းပြဲဆို၍စာဖတ္သူကအထင္ၾကီးျပီးမသြားလိုက္ပါေလနွင့္။ထူးထူးျခားျခားမဟုတ္ပါ။ယထာလာဘသေႏၱာ
သဟူသည့္အတိုင္းရရာနွင့္ေက်နပ္စြာဘုဥ္းေပးေနျခင္းျဖစ္သည္။
ထိုေန.ကဆြမ္းပြဲမွာေရႊဘိုမံုရြာနယ္ကထြက္သည့္စြန္တာနီပဲျပဳတ္တစ္ခြက္၊မုန္လာခ်ဥ္ဖတ္တစ္ခြက္၊ေပါင္းဤနွစ္
ခြက္မွ်သာျဖစ္၏။ခ်ဥ္ဖတ္နွင့္တို.စရာငါးပိ၊ငံျပာရည္မပါေခ်။မရွိ၍မပါျခင္းျဖစ္၏။ဆရာေတာ္ဘယ္လိုမ်ားဘုဥ္း
ေပးမည္လဲဟုဦးစေႏၵာဘာသကၾကည့္ေနမိသည္။
ဆြမ္းကိုခြံျပီးေနာက္မုန္လာခ်ဥ္ဖတ္ကို၀ါးလိုက္၊ပဲျပဳတ္ကို၀ါးလိုက္၊ေနာက္တစ္ဖန္မုန္လာခ်ဥ္ဖတ္ကို၀ါးလိုက္၊ပဲျပဳတ္
ကို၀ါးလိုက္ျဖင့္ဘုဥ္းေပးေနသည္။ဦးစေႏၵာဘာသလည္းဆရာေတာ့္နည္းအတိုင္းလိုက္၍ဘုဥ္းေပးၾကည့္သည္။ဆြမ္း
လုတ္၀မ္းထဲေရာက္ဖို.မလြယ္ကူေခ်။
ထိုအခါဆရာေတာ္ကေမးသည္။"ဦးစေႏၵာအခုလိုစားေနတာမဆင္းရဲဘူးလားတဲ့။သည္တြင္ဦးစေႏၵာဘာသကလည္း
ဆင္းေတာ့ဆင္းရဲပါတယ္ဘုရား၊ဒါေပမဲ့ဘုန္းၾကီးဘုရားေတာင္ဒီလိုဘုန္းေပးနိုင္တယ္ဆိုေတာ့တပည့္ေတာ္တို.အတြက္
ေျပာဖို.မလိုပါဘူးဘုရားဟူ၍သာျပန္၍ေလွ်ာက္ရေတာ့သတတ္၊ရင္ထဲ၌ကားမေကာင္းလွ၊ဆို.နင့္နင့္ၾကီးခံစားေနရသည္
ဟူ၏။
ဆက္ရန္
No comments:
Post a Comment
စကားလံုးေလးေတြအတြက္အထူးေက်းဇူးတင္ပါတယ္ေနာ္