ကၽြန္မငယ္ငယ္ကတည္းကဒါမလုပ္ရ၊ဒီီလိုမေျပာရ၊ဘယ္ကိုမသြား၊ဘာကိုမလုပ္ရဆိုတာေတြျကားတိုင္း၊ဘယ္
ေတာ့မွဟုတ္ကဲ့လို့မေျဖပဲ၊ဘာေျကာင့္ဆိုတာကိုအျမဲျပန္ျပန္ေမးတတ္ပါတယ္။တစ္ခါတစ္ေလေတာ.လဲ၊လူျကီး
ေတြကစိတ္မရွည္ေတာ့ပဲ၊"ဘာမွမရွည္နဲ့၊ေျပာတာလုပ္"လို့အေငါက္ခံရတတ္ပါတယ္။ဒီအခါတိုင္းမွာကၽြန္မကေပ
ျပီးေျပာသမွ်နားမေထာင္ပဲထိုင္ေနတတ္ပါတယ္။ဒီလိုအခါမ်ိဳးမွာေတာ့၊ကံမေကာင္းရင္အရိုက္ခံရတာပါပဲ။အရိုက္
ခံရျပီးလဲေျပာတာနားမေထာင္ပါဘူး။အက်ိဳးအေျကာင္းေျပာျပရင္သာ၊နားေထာင္ပါတယ္။ကေလးဘ၀ကတည္း
ကဘာမဆိုလြတ္လြတ္လပ္လပ္ပဲေျပာခ်င္၊လုပ္ကိုင္ခ်င္တာပါ။
ပါးပါးကသားသမီးေတြကို၊အလိုမလိုက္တတ္ပါဘူး။မုန့္ဘိုးေတြအမ်ားျကီးေပးတတ္ေပမဲ့၊စုဗူးတစ္ခု၀ယ္ေပးျပီးစု
တတ္တဲ့အက်င့္လုပ္ေပးပါတယ္။သတ္မွတ္ခ်ိန္ေရာက္ရင္ေတာ့စုဗူးေတြကိုသူကိုယ္တိုင္ေဖာက္ေပး၊လိုခ်င္တာကို
၀ယ္ေပးတတ္ပါတယ္။ေငြမေလာက္ရင္ပါးပါးကစိုက္၀ယ္ေပးတာမို့၊စုဗုူးေဖာက္ရင္ေပ်ာ္စရာေတာ္ေတာ္ေကာင္း
ပါတယ္။ေပ်ာ္စရာမေကာင္းတာကေတာ့၊ေန့တိုင္းစုဗူးထဲကိုပိုက္ဆံထည္.ရတာပါ။တစ္ေန့ဘယ္ေလာက္ထည့္စု
ရမယ္မသတ္မွတ္ထားေပမဲ့၊စုဗူးေဖာက္ရင္ေမာင္နွမ(၃)ေယာက္ထဲကအမ်ားဆံုးစုထားနိုင္တဲ့လူကိုမုန့္ဘိုးပိုေပး
ေလေတာ့ကၽြန္မကအျမဲအဆူခံရတာေပါ့။သမီးမိန္းခေလးတစ္ေယာက္ထဲပါတဲ့မိသားစုမွာက်န္နွစ္ေယာက္ကပိုက္
ဆံေတာ္ေတာ္စုတတ္ပါတယ္။ကၽြန္မကေတာ့မိန္းခေလးပီပီေတာ္ေတာ္ေခၽြတာတတ္တာပါ။ေပးတဲ့မုန့္ဘိုးနဲ့ေတာ့
အေတာ္ပါပဲ။အဲ..ေငြမစုနိုင္တာေလးကလြဲရင္ေပါ့။ဒီလိုအခါတိုင္းမွာပါးပါးက"သမီးဘာေတြသံုးလဲေမးရင္ကၽြန္မစိတ္
ညစ္တတ္ပါတယ္။ကၽြန္မကဒီလိုေမးရင္ကိုယ့္မုန့္ဘိုးကိုယ္သံုးတာေတာင္မလြတ္လပ္ဘူးလားလို့ျကီးျကီးက်ယ္က်ယ္
ေျဖတတ္ပါသတဲ့။မေျပာျပရင္မုန့္ဘိုးမေပးဘူးဆိုလဲ။ဂ်စ္ကန္ကန္နဲ့မေျပာပါဘူးတဲ့။
ကၽြန္မစိတ္အ၀င္စားဆံုးဘာသာရပ္ကသမိုင္းဘာသာပါ။ျမန္မာ့သမိုင္းမ်ားသင္ရင္ဘယ္သူနဲ့မွစကားမေျပာပဲသင္
တာေသခ်ာနားေထာင္ေနတာပါပဲ။ျမန္မာဘုရင္ေတြအေျကာင္းသင္ရင္ဆရာမကိုေမးလိုက္ရတာအေမာ။စာအုပ္
ထဲမွာဘုရင္နာမည္ေတြမွတ္ထားတာေလ။သမိုင္းမွာဘုရင္ေတြမင္းျဖစ္တဲ့နွစ္၊နတ္ရြာစံတဲ့နွစ္နဲ့၊နွစ္မ်ိဳးစံုကိုေတာ့
ကၽြန္မမမွတ္မိတတ္ပါဘူး။ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအေျကာင္းကိုဆရာမေျပာျပတာသိပ္ေကာင္းတာပါပဲ။ျပီးေတာ့
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းျပတိုက္ကိုလိုက္ပို့ျပီးရွင္းျပပါတယ္။ျပတိုက္မွာဆရာမေျပာျပတာအသက္၀င္လြန္းလို့ကၽြန္မ
မွာငိုေတာင္ငိုရပါတယ္။ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို့ဟာလြတ္လပ္ေရးအတြက္အသက္နွင္.ေတာင္လဲရဲတဲ့သတိၱရွိျကတာ၊ကၽြန္မ
ကေတာ္ေတာ္ေလးစားပါတယ္။မိသားစုထဲမွာေတာင္၊ကိုယ့္ပတ္၀န္းက်င္ေလးမွာေတာင္၊လြတ္လြတ္လပ္လပ္
ေျပာဆိုခြင့္၊လုပ္ကိုင္ခြင့္ရဖို.အေတာ္မလြယ္တာပါ။
ခုေနခါမွာေတာ့၊ျမန္မာျပည္မွာဘာလြတ္လပ္ခြင့္မွမရွိပါဘူး။မဂၤလာေဆာင္ေခြျကည့္မိတာလဲအဖမ္းခံရပါတယ္တဲ့။
ဒီအေခြကိုရိုက္တဲ့လူကတရားခံလား၊ျကည့္မိတဲ့လူကတရားခံလား။သူ.လြတ္လပ္ခြင္.နဲ့သူေဆာင္တာကို၊ကိုယ့္လြတ္
လပ္ခြင့္နဲ့ကိုယ္ျကည့္မိတာတရားခံျဖစ္သြားရရွာတယ္။လူ့အခြင့္အေရးဆိုတာေတြကၽြန္မလဲေသခ်ာမသိေတာ့မေျပာ
ခ်င္ပါဘူး။အရပ္သားတိုင္းသိေနတဲ့ကိုယ္ပိုင္လြတ္လပ္ခြင့္ေတာ့ရွိရမွာေပါ့။လူေတြကိုမေျကာက္ေျကာက္ေအာင္
ေျခာက္ေနေပမဲ့၊ရဲရင့္တဲ့၊သတိၱရွိတဲ့၊ေ၀ဖန္ပိုင္းျခားနိုင္တဲ့လူတိုင္းလြတ္လပ္မွဳအတြက္တိုက္ပြဲ၀င္ေနျကတာပါပဲ။
ကိုယ္ဆင္းဆင္းရဲရဲမေနရေနေပမဲ့၊ခုဒုကၡေရာက္ေနတာျမန္မာျပည္သူေတြပါ။ျမန္မာဆိုရင္နွာေခါင္းအရွံဳ.ခံရျခင္း
တူတူကိုမ်က္လံုးစံုမွိတ္ျပီး"အားလံုးေကာင္းပါတယ္ခင္ဗ်ား"ေအာ္ေနနိုင္တာငါတို့ဘယ္လိုအနိုင္က်င့္အုပ္ခ်ဳပ္ခံေန
ရတယ္ဆိုတာကိုမသိနိုင္ေလာက္ေအာင္ညံ့ေနမွန္းကိုယ့္ကိုကိုယ္သိသင့္ပါတယ္။
ကၽြန္မဖတ္ျပီးျကိုက္တဲ့စာစုေလးကိုေဖာ္ျပေပးလိုက္ပါတယ္။ဆရာေတာ္ဦးေဇာတိကရဲ့"လြတ္လပ္ေသာစိတ္"မွ
ေကာက္နွဳတ္ထားတာပါ။ဖတ္ျကည့္ျပီးမွတ္မိသြားမယ္လို့ထင္ပါတယ္။
အသိဥာဏ္ပိုင္းမွာကၽြန္မခံတဲ့လူ၊အေမြဆက္ခံလာတဲ့အယူအဆ
ေတြကိုေက်နပ္မေနတဲ့သူ၊အမွန္တရားဆိုတဲ့အလင္းေရာင္ကိုဘက္မလိုက္ပဲ၊ရင္ဖြင့္ျကိဳဆိုေနတဲ့သူ၊
မနက္ေစာေစာေနထြက္လာတာကို၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာျကိဳဆိုသလို
မွန္ကန္တဲ့အသိသစ္၊အျမင္သစ္ေတြကိုလွိဳက္လွိဳက္လွဲလွဲျကိုဆိုေနတဲ့သူမွာသာ
လြတ္လပ္တဲ့စိတ္ဓာတ္ရွိတယ္။
No comments:
Post a Comment
စကားလံုးေလးေတြအတြက္အထူးေက်းဇူးတင္ပါတယ္ေနာ္