Saturday, May 31, 2008

ကၽြန္မၾကံဳခဲ့ရတဲ့မုန္တိုင္းရဲ့ေနာက္ကြယ္မွာ







တကယ္ေတာ့စာမေရးခ်င္ေလာက္ေအာင္စိတ္ပင္ပန္းေနခဲ့တာပါ။သူငယ္ခ်င္းတီးနဲ႔ေတြ႔လို႔ကၽြန္မ
ကအျဖစ္အပ်က္တခ်ိဳ႔ကိုေျပာျပထားပါတယ္။သူ႔ဘေလာ့မွာတင္လိုက္ေတာ့စီေဘာက္မွာသူ႔ခမ်ာ
လာလာဆဲတာခံရတာကိုစိတ္မေကာင္းစြာပဲေတြ႔လိုက္ရပါတယ္။ဒီလိုအျဖစ္အပ်က္မ်ိဳးေတြကို
ျမန္မာျပည္မွာလည္းကၽြန္မေတြ႔ခဲ့၊ၾကံဳခဲ့ရပါတယ္။အလွဴပစၥည္းေတြကိုစစ္အစိုးရဂိုေဒါင္ေတြမွာ
ကိုယ္တိုင္ေတြ႔ခဲ့ရ၊လွဴတဲ့ပစၥည္းေတြကိုရ.ယ.ကေတြ၊ၾကံံံ႔ခိုင္ေရးေတြကကိုယ့္မ်က္စိေရွ႔တင္
ခိုးယူေနၾကတာေတြကိုကၽြန္မရင္နာစြာနဲ႔ေတြ႔ခဲ့ရပါတယ္။အဆိုးဆံုးကေတာ့ဒုကၡေရာက္ေနတဲ့
ရြာေတြကရ.ယ.ကေတြကိုယ္တိုင္ကရြာသားေတြကိုခြဲေ၀ေပးျခင္းမရွိတာေတြပါပဲ။ကၽြန္မပထ
မတစ္ေခါက္ဧရာ၀တီတိုင္းကိုသြားခဲ့စဥ္ကဘိုကေလးအနီးပတ္၀န္းက်င္ရြာတစ္ခ်ိဳ႔ကိုပဲျဖစ္ပါ
တယ္။ဒုတိယတစ္ေခါက္ကေတာ့ဘိုကေလးမွာ(၅)ရက္ေလာက္ေနျပီးပဲ့ေတာင္ငွားျပီးပင္လယ္
ျပင္ဘက္ကခပ္ေ၀းေ၀းရြာေတြကိုထြက္လွဴခဲ့ပါတယ္။ပဲ့ေတာင္ၾကီးေပၚကိုတစ္ေန႔ကိုဆန္အိတ္
၁၀၀ေက်ာ္တင္ျပီးတျခား ဆီ၊ဆား၊မုန္႔မ်ိဳးစံု၊ငါးပိေထာင္းဗူး၊ငါးေသတၱာ၊ေခါက္ဆြဲမ်ိဳးစံု၊ျခင္ေထာင္
ေစာင္၊ေရခြက္၊စတီးပန္းကန္ဆိုက္စံု၊ေရဗံုး၊ေရသန္႔ေဆး၊ဖေယာင္းတိုင္၊မီးျခစ္၊ျခင္ေဆးေခြ၊သၾကား
လံုး၊မိုးကာဖ်င္လိပ္၊မိုးကာဖ်င္အိတ္၊ကေလး၀တ္၊လူၾကီး၀တ္၊မိန္းမ၀တ္၊ထဘီ၊ပုဆိုး၊အိုးခြက္၊သၾကား
စသျဖင့္အမ်ိဳးစံုေအာင္တင္ယူသြားခဲ့ပါတယ္။ရြာတစ္ရြာကိုေရာက္တာနဲ႔ေယာက်ာၤး၊မိန္းမ၊ကေလး၊
သက္ၾကီးရြယ္အိုသတ္သတ္စီေနေစပါတယ္။ျပီးရင္ေတာ့လူတစ္ကိုယ္စာစံုလင္ေအာင္ေ၀ေပးရပါ
တယ္။ကၽြန္မသြားခဲ့တဲ့ရြာေတြဟာဘိုကေလးကေနသြားရင္အနည္းဆံုးေရစုန္နဲ႔သြားခဲ့တာေတာင္မွ
(၄)နာရီေလာက္သြားရတဲ့ေနရာေတြျဖစ္ပါတယ္။ဒါေၾကာင့္လဲရြာတစ္ရြာထဲမွာအခ်ိန္အၾကာၾကီး
ကၽြန္မတို႔မေပးနိုင္ခဲ့ပါဘူး။ပစၥည္းအမ်ိဳးကမ်ားေလေတာ့ေ၀ရတာၾကန္႔ၾကာတဲ့ဆန္နဲ႔ဆီကိုကၽြန္မတို႔
ကရြာသူရြာသားေတြေရွ႔မွာစုပံုထားျပီးရြာလူၾကီးမ်ားကိုေ၀ေစပါတယ္။ကၽြန္မတို႔ကေတာ့ေနာက္တစ္
ရြာကိုခရီးဆက္ၾကပါတယ္။ဒီလိုဆံုးျဖတ္တိုင္းမွာကၽြန္မလက္ကိုျဖစ္ေစ၊ကၽြန္မအက်ီၤစေလးကိုျဖစ္ေစ
အမ်ိဳးသမီးတစ္ခ်ိဳ႔ကလာလာဆြဲျပီးကၽြန္မတို႔ကိုပစၥည္းေတြကိုဒီလိုမထားခဲ့ပါနဲ႔၊တစ္ခါတည္းေ၀သြားခဲ့
ပါေနာ္လို႔ေတာင္းပန္ၾကပါတယ္။ဒီလိုအခါတိုင္းမွာကၽြန္မရင္ထဲမွာသိပ္ကိုမြန္းၾကပ္ျပီးသက္ျပင္းေမာ
ၾကီးကိုခ်မိရတာပါပဲ။ကဲ..တစ္ခါတည္းေ၀မယ္လို႔ခပ္ျမန္ျမန္ဆံုးျဖတ္ျပီးကိုယ္တိုင္ေ၀ခဲ့ရတာမ်ားပါ
တယ္။ဒါဟာရြာတိုင္းေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ဒါေပမဲ့ရြာတိုင္းေလာက္နီးနီးပါပဲ။

စစ္အစိုးရကေၾကာ္ညာလိုက္တဲ့ကယ္ဆယ္ေရးလုပ္ငန္းေတြျပီးပါျပီဆိုတဲ့ေန႔ဟာကၽြန္မဘိုကေလးကို
ေရာက္တဲ့ေန႔ျဖစ္ပါတယ္။ကၽြန္မေရာက္ခဲ့တဲ့ရြာေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာအစိုးရဆီကအကူအညီ
ကိုဆန္တစ္ေစ့ေတာင္မရေသးၾကပါဘူး။ကၽြန္မရင္ကိုနာျပီးရင္းနာေစတဲ့အျဖစ္ေတြကေတာ့တန္းစီ
ျပီးအကူအညီပစၥည္းေတြကိုေစာင့္ယူေနတဲ့ရြာသားေတြဟာစိတ္ဓာတ္ပိုင္းဆိုင္ရာသိပ္ကိုက်ဆင္း
ေနတာပါပဲ။ပစၥည္းရျပီးျပီလားဆိုရင္ေတာင္မ်က္လံုးၾကီးေတြျပဴးျပီးျပန္ၾကည့္ေနတာေတြ၊ကၽြန္မတို႔
ကိုၾကည့္ျပီးအေမ့သမီးကိုသတိရလိုက္တာဆိုျပီးလာလာဖက္ငိုတာေတြ၊ညည္းေဒၚၾကီးအေလာင္း
ကိုေတာင္ျပန္မရပါဘူးသမီးရယ္၊ညည္းဦးၾကီးအေလာင္းကိုေန႔တိုင္းသြားရွာတယ္လို႔ငိုယိုေျပာေန
တာေတြ..ကၽြန္မရင္ထဲမွာဘယ္ေတာ့မွမေမ့နိုင္ေလာက္ေအာင္နာၾကည္း၀မ္းနည္းခဲ့ရပါတယ္။
တစ္ခါမွမျမင္ဖူးခဲ့တဲ့သူတို႔ကိုရင္ခြင္ထဲမွာထားျပီးအင္မတန္သနားတတ္တဲ့ကၽြန္မဟာသူတို႔နဲ႔ေရာ
ျပီးငိုခဲ့ရပါတယ္။ကၽြန္မလဲအေဒၚတို႔၊ဦးၾကီးတို႔နဲ႔ဘ၀တူပါ၊မေန႔ကမွကၽြန္မေမေမရက္လည္ျပီးတာပါ
လို႔သူတို႔ကိုေျပာျပရပါတယ္။ေလတိုက္တာနဲ႔လွိဳင္းရွိတဲ့ဒီေနရာေတြမွာကၽြန္မလွိဳင္းမူးလို႔ေန႔တိုင္း
အန္ရပါတယ္။ဘိုကေလးျမိဳ႔ကိုျပန္ေရာက္ရင္ေဆးသြားထိုးျပီး၊ေနာက္ေန႔ေတြအတြက္အင္အား
ေမြးရပါတယ္။မ်က္လံုးေတြမွိတ္လိုက္တိုင္းမွာတရိပ္ရိပ္မူးျပီးလွိဳင္းစီးေနရသလိုခံစားေနရတဲ့ဒီ
ေ၀ဒနာထက္ကၽြန္မသိပ္ခ်စ္တ့ဲျမန္မာျပည္သူျပည္သားေတြကိုကၽြန္မကိုယ္တိုင္အားမေပးနိုင္မွာ
ကိုကၽြန္မစိတ္ပူမိပါတယ္။

ကၽြန္မတို႔ပုဆိုးအသစ္(၁)ထည္၊အေဟာင္း(၂)ထည္ေလာက္နဲ႔လူတိုင္းကိုလွဴပါတယ္။ကၽြန္မလွဴ
ထားတဲ့ပုဆိုးအသစ္၊ထဘီအသစ္ေလးေတြကိုေျမၾကီးေပၚမွာခင္းထားၾကျပီး၊ဆန္ေတြ၊ပစၥည္းမ်ိဳးစံု
ကိုကၽြန္မကပုဆိုး၊ထဘီေလးေတြေပၚတင္ေပးရပါတယ္။ပစၥည္းတစ္ခုကိုပုဆိုး၊ထဘီေလးေပၚကိုတင္
လိုက္ရတိုင္းကၽြန္မမ်က္ရည္က်ခ်င္မိပါတယ္။ငါတို႔ျမန္မာရယ္လို႔ဇာတိမာန္အင္မတန္ရွိၾကတဲ့ကၽြန္မ
တို႔ျမန္မာျပည္သူျပည္သားေတြဟာလမ္းေဘးမွာသူေတာင္းစားေတြလိုပုဆိုးေလးခင္းျပီးေပးသမွ်ကို
ေမွ်ာ္ေနၾကရတဲ့အျဖစ္ဟာကၽြန္မရင္ကိုသိပ္ကိုနာၾကည္းေစပါတယ္။စစ္အစိုးရဆီကဘာအကူအညီမွ
မရပါဘူးလို႔သူတို႔ေတြကခပ္ေအးေအးေျပာနိုင္ေပမဲ့၊ဂိုေဒါင္ေတြမွာ၊ေစ်းေတြမွာကၽြန္မကိုယ္တိုင္ေတြ႔ခဲ့
ရတဲ့ကယ္ဆယ္ေရးပစၥည္းေတြေၾကာင့္ကၽြန္မကေတာ့ခပ္ေအးေအးမေျပာနိုင္ခဲ့ပါဘူး။ပစၥည္းေတြရွိေန
ပါတယ္၊ေနာက္ကိုအမ်ားၾကီးေရာက္လာမွာပါလို႔မေရာက္လာနိုင္တာသိရက္နဲ႔သူတို႔ကိုကၽြန္မရင္နာနာ
နဲ႔ညာေျပာခဲ့ရပါတယ္။ရြာေတြမွာကၽြန္မေမးခဲ့မိတဲ့ေမးခြန္းတစ္ခုကေတာ့မုန္တိုင္းျဖစ္မွာမသိၾကဘူး
လားဆိုတဲ့ေမးခြန္းပါ။ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာမသိၾကပါဘူး။သူတို႔ဆီမွာေရဒီယိုမရွိဘူးလို႔ဆိုၾကပါရဲ့။
ေရဒီယိုရွိေပမဲ့ေလတိုက္နွုန္း၅၀ေလာက္ပဲရွိတယ္လို႔ေျပာထားျပီး၊ေလေတြမိုးေတြစတိုက္မွတစ္နာရီ
၁၅၀နွဳန္းေျပာေတာ့ေသတာေပါ့၊မခ်ိမဆန္႔ေသတာေပါ့လို႔ငိုျပီးေျပာၾကပါတယ္။စစ္အစိုးရဟာမုန္တိုင္း
မတိုက္ခင္မွာသတိေပးတာကိုေသခ်ာမလုပ္ခဲ့ပါဘူး။မုန္တိုင္းျပီးလို႔လူေတြအမ်ားၾကီးေသျပီးတာေတာင္
ကယ္ဆယ္ေရးသေဘာၤေတြကခ်က္ခ်င္းမေရာက္ပဲနွစ္ရက္ေက်ာ္မွသေဘာၤေတြေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။
အခုလက္ရွိလဲဒုကၡေရာက္ေနသူေတြအတြက္ဘာတစ္ခုမွထိထိေရာက္ေရာက္မကူညီခဲ့ပါဘူး။ကၽြန္မေျပာ
ခ်င္တဲ့ထိထိေရာက္ေရာက္ဆိုတာကဒီလိုပါ။ကၽြန္မသြားလွဴခဲ့တဲ့ပစၥည္းမ်ိဳးစံုကိုမဆိုထားနဲ႔၊ပဲ့ေတာင္ငွားခ
တစ္ေန႔ကိုျမန္မာေငြငါးေသာင္းက်ပါတယ္။ဆီဖိုးမပါေသးပါဘူး။ကၽြန္မသြားလွူတဲ့ပစၥည္းေတြကလည္းဘယ္
အဖြဲ႔အစည္း၊ဘယ္မ်က္နွာစိမ္းရဲ့အကူအညီမွမရယူခဲ့ပါဘူး။ကၽြန္မတို႔မိသားစု၊ကၽြန္မေဖေဖရဲ့တပည့္မ်ားနဲ႔
ကၽြန္မေမေမရဲ့နာေရးအလွဴေငြေတြကိုသြားေရာက္လွဴဒါန္းခဲ့တာပါ။ဒီလိုပစၥည္းမ်ိဳးစံုကိုကၽြန္မတို႔ဘယ္နွစ္
ေခါက္မ်ားသြားေရာက္လွဴနိုင္မွာပါလဲ။ကၽြန္မတို႔လွဴတဲ့ပမာဏဟာရြာသူရြာသားေတြအတြက္နွစ္ရက္စာ
ရိကၡာေလာက္ပဲရွိပါတယ္။ဒီတစ္ေခါက္တင္သိန္း(၅၈၀)ေက်ာ္ပါတယ္။ရြာေတြကိုေရာက္ဖို႔တင္လမ္းမွာ
(၄)နာရီေက်ာ္ေလာက္ၾကာတဲ့အတြက္ခရီးကလဲမတြင္လွပါဘူး။ကၽြန္မရြာေပါင္း၂၀၀ေက်ာ္ေလာက္ကို
ေရာက္ခဲ့ေပမဲ့ကၽြန္မတို႔မေရာက္ခဲ့တဲ့ရြာေတြကေတာ့အမ်ားၾကီးရွိေနပါတယ္။စစ္အစိုးရအေနနဲ႔ထိထိ
ေရာက္ေရာက္လွဴဒါန္းလိုရင္၊ရဟတ္ယာဥ္ေလးနဲ႔သြားလိုက္ပစၥည္းေလးေတြခ်ေပးလိုက္ရံုပါပဲ။ရဟတ္
ယာဥ္ဆိုလို႔ဟာသေလးတစ္ပိုဒ္ေတာ့ေျပာခ်င္ပါရဲ့။ဘိုကေလးျမိဳ႔၊အ.ထ.က(၁)ကဒုကၡသည္အေမၾကီး
တစ္ေယာက္ရဲ့အေတြ႔အၾကံဳေလးပါ။တစ္ရက္ေတာ့ဘိုကေလးျမိဳ႔ေပၚကဒုကၡည္ေတြကိုကြင္းျပင္ၾကီးမွာစု
ေနေစပါသတဲ့။ျပီးေတာ့ဗီဒီယိုေတြရိုက္ပါသတဲ့။သိပ္မၾကာခင္ပဲရဟတ္ယာဥ္တစ္စင္းမိုးေပၚကေနပ်ံလာ
ျပီးဒုကၡသည္ေတြကိုလက္ျပပါသတဲ့။ဒုကၡညည္ေတြကလဲ၀မ္းသာအားရလက္ျပၾကပါသတဲ့။ျပီးေတာ့ရဟတ္
ယာဥ္ၾကီးေပၚကေနပစၥည္းေတြကိုၾကဲခ်ေလေတာ့၀မ္းသာအားရေကာက္ယူၾကတာ၊လူေတြမ်ားေတာင္နင္းမိ
ၾကကုန္သတဲ့။ရဟတ္ယာဥ္ၾကီးေပၚကေနၾကဲခ်ေပးတာကေတာ့ယမ္ယမ္ေခါက္ဆြဲေတြဆိုပဲ။အထုပ္ေရကေတာ့
(၂၃)ထုပ္တဲ့။ၾကားလို႔ေကာင္းၾကရဲဲ့။

(ျမန္မာျပည္၊ဧရာ၀တီတိုင္း၊ဘိုကေလးျမိဳ႔နယ္မွအခ်က္အလက္မ်ားကိုကၽြန္မတြင္စာရြက္အေထာက္အထား၊
ဓာတ္ပံုအေထာက္အထား၊ဗီဒီယိုအေထာက္အထားမ်ားပါရွိပါတယ္။မယံုၾကည္နိုင္သူမ်ားရွိပါကLovelycherry
702@gmail.com)ကိုလာေရာက္စံုစမ္းေမးျမန္းနိုင္ပါေၾကာင္း။စစ္အစိုးရယုတ္မာပံုနွင့္ပတ္သတ္၍ေရွ႔ဆက္ျပီး
အမွန္တရားမ်ားကိုေဖာ္ထုတ္သြားမည္ျဖစ္ပါေၾကာင္း)

7 comments:

  1. If im in the situation of the owner of this blog. I dont know how to post this kind of topic. he has a nice idea.

    ReplyDelete
  2. မေမေရ.. အမွန္တရားက တစ္ခ်ိန္က်ရင္ေတာ့ အႏိုင္ရလိမ့္မယ္လို႕ ယူဆပါတယ္။

    စိတ္မေကာင္းတာေတာ့ အမွန္ပါပဲ။

    ReplyDelete
  3. You make me cry. You are a hero. I am very proud of you, Li'l Sister.

    ReplyDelete
  4. စကားလံုးေတြ ေပ်ာက္ဆုံးေနတယ္။ ညီမလို သိမ္ေမြ႔ႏူးညံ့သူတစ္ေယာက္ကေတာင္ အခုလို အမွန္ေတြ ေျပာေနၿပီဆိုေတာ့ တကယ့္ ျဖစ္ရပ္အမွန္က ဒီထက္အမ်ားႀကီးပိုဆိုးမွာပါ။ ညီမအတြက္ ဂုဏ္ယူတယ္။ အလွဴအတန္းေတြအတြက္ သာဓုပါ ညီမရယ္။ ကံကံ၏အက်ိဳးေၾကာင့္ ဒုကၡသည္ေတြ အျမန္ဆံုး ဒုကၡမွကင္းေ၀းၾကပါေစ။

    ReplyDelete
  5. ပုိ႕စ္ေတြ ဖတ္ၿပီး ငိုလိုက္ရတာ ေမရယ္...
    မခံစားႏုိင္ေတာ့ဘူး ။
    တကယ့္ကို ယုတ္မာလြန္းလွတယ္..
    ကံအက်ိဳးေပးမယ္ ဆုိေပမယ့္ ခုထိ ဘာလို႕ မေပးေသးလဲ မသိပါဘူးကြယ္..
    ျပည္သူေတြအတြက္ ေရရွည္အလႈလုပ္ႏုိင္ဖုိ႕ စုစည္းၾကရဦးမယ္..

    ReplyDelete
  6. အစ္မအတြက္ တစ္ကယ္ဘဲ ဂုဏ္ယူမိပါတယ္။

    ReplyDelete
  7. ကေလးေတြ အတြက္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ တစ္ခုခုေတာ့ လုပ္ေပးမွ ျဖစ္မွာပါ။ ၁ ေယာက္အား နဲ႕ မရတာကေတာ့ ေသခ်ာတယ္ ဗ်ာ။

    ReplyDelete

စကားလံုးေလးေတြအတြက္အထူးေက်းဇူးတင္ပါတယ္ေနာ္