နွလံုးသားမွာပံုရိပ္ထင္

တို႔မ်ားအေမ
ေသရြာသို႔လား၊စြန္႔ပစ္ထားခဲ့
တရားဓမၼ၊မဆံုးမေတာ့
လံုး၀မ်က္ကြယ္ျပဳသြားျပီ။
အေမေလ့လာ၊တရားစာလည္း
အိမ္မွာခ်န္ထားရစ္ခဲ့ျပီ။
အေမ့ေမြးထား၊ခ်စ္တဲ့သားလည္း
ခြဲထားခ်န္ရစ္ခဲ႔ရျပီ။
အေမ့အခ်စ္၊ေျမးအနွစ္လည္း
စြန္႔ပစ္ခြဲခြာသြားခဲ့ျပီ။
အေမသိပ္ခ်စ္၊ယြန္းကြမ္းအစ္လည္း
ခ်န္ရစ္အိမ္မွာထားခဲ့ျပီ။
အေမအားထုတ္၊တရားလုပ္စဥ္
ဥပုသ္ေစာင့္ရာ၊အျမဲပါသည့္
လည္မွာသီကံုး၊ပုတီးလံုးလည္း
လံုး၀ခ်န္ထားခဲ့ရျပီ။
အေမ႔ထံပါး စကားဆူညံ
ရွဳိက္ငိုသံတို႔ လြင့္ပ်ံထစ္ခ်ဳန္း
ေနာက္ဆံုးဦးခ်၊၀တ္ျပဳၾကလည္း
အေမ႔နွဳတ္ဖ်ား၊စကားမဆို
မ်က္၀န္းညိဳတို႔၊ငိုခ်င္းမျပဳ
ဤအမွဳ၌သာဓုမေခၚခဲ့ေတာ့ပါ။
ေအာ္..အေမ့ခႏၶာမရွိပါလည္း
အိမ္မွာခ်န္ထား၊ပံုရိပ္မ်ားကား
လွဳပ္ရွားသမွ်၊အေမ႔ဘ၀ကို
နွလံုးသားမွာစြဲေနတကား။

ေမာင္ဗဟိန္း(အင္းေတာ္)