Thursday, April 10, 2008

သၾကၤန္အလြမ္း

ကၽြန္မငယ္စဥ္ကသၾကၤန္မက်ခင္လပိုင္းအလိုေလာက္ကတည္းက၊ေပ်ာ္ရႊင္ျပီးရင္ခုန္သံေတြျမန္ေနၾက။ကၽြန္မတို.
ကေလးအရြယ္ကသၾကၤန္မွာသူမတူေအာင္ကစားေပ်ာ္ပါးတတ္ၾကပါတယ္။ေရပက္ဖို.နို.ဆီခြက္ကိုထက္ပိုင္း
ကေနျဖတ္ပစ္လိုက္ျပီး၊အနားသားေလးေတြကိုျပန္သိမ္းထားတဲ့ေရခြက္ကေလးကိုျပင္ဆင္ထားၾကပါတယ္။ထို
ေရခြက္ကေလးနဲ.ေရခဲေရေအးေအးေလးကိုခပ္ယူျပီး၊ခပ္ျပင္းျပင္းေလးအားထည့္ျပီးေရပက္တတ္ၾကပါတယ္။ထို
သို.အပက္ခံလိုက္ရသူတိုင္းကေက်ာေကာ့သြားေအာင္စပ္ဖ်ဥ္းဖ်ဥ္းေလးခံစားတတ္ရစျမဲ။ကၽြန္မတို.ကေတာ့
ခြက္ေစာင္းခုတ္ပစ္လိုက္တာ၊ဘယ္သူေတာ့ေက်ာေကာ့သြားတာပဲလို.အားရပါးရျပန္ၾကြားတတ္ေသး၏။သၾကၤန္
မွာကၽြန္မတို.ကေလးေတြကသူ.အုပ္စု၊ကိုယ့္အုပ္စုဖြဲ.ထားျပီးသိၾကားမင္းနွင့္အသူရာလိုစစ္ခင္းေနၾကပါ။ကၽြန္မ
တို.ရဲ့လက္နက္ေတြကေတာ့ေရျပြတ္တံမ်ားျဖစ္ျပီး၊ဆီပံုးအလြတ္ေတြကေတာ့၊ကၽြန္မတို.ရဲ့အေရးပါတဲ့အကူ
ပစၥည္းမ်ားျဖစ္ၾကပါတယ္။ဆီပံုးအလြတ္တစ္ခုထဲကိုေရအျပည့့္ျဖည့္ထားျပီး၊လြယ္အိတ္ထဲကိုထည့္လြယ္ထား
လိုက္ျပီးရင္တိုက္ပြဲ၀င္ဖို.အဆင္သင့္ျဖစ္ေနတဲ့ရဲေဘာ္တစ္ေယာက္အျဖစ္ေရာက္ရွိသြားပါတယ္။ကၽြန္မတို.လြယ္
ထားရတဲ့ေရပံုးထဲကေရဟာ၊စိမ့္ေနေအာင္ေအးေနတဲ့ေရခဲေရေတြပါ။ဒီ့အတြက္ေရခဲတံုးေပါင္းမ်ားစြာကိုသၾကၤန္
မွာကၽြန္မတို.၀ယ္ၾကရပါတယ္။စိမ့္ေနေအာင္ေအးေနတဲ့ေရဟာ၊ကၽြန္မတို.ရဲ့အေ၀းပစ္ဒံုးက်ည္တစ္ခုပါ။တျခားေန
ရာကေနေရာက္လာၾကတဲ့၊ကေလးအဖြဲ.ေတြနဲ.ေရပက္ျပိဳင္တတ္ၾကသလို၊ကၽြန္မတို.ေတြကလဲအုပ္စုလိုက္ထြက္
လာၾကျပီးျပိဳင္ဖက္ရွာတတ္ၾကပါတယ္။အုပ္စုတစ္စုမွာအနည္းဆံုးကေလး(၁၀)ေယာက္က(၁၅)ေယာက္ေလာက္
ထိပါတတ္ၾကျပီး၊အခ်င္းခ်င္းသိပ္ကိုညီညြတ္ၾကပါတယ္။ေရပက္တဲ့အခါမွာေရျပြတ္တံကိုနာနာဆြဲလိုက္ရင္၊ေရ
အားကလဲခပ္ျပင္းျပင္းထြက္လာတတ္ပါတယ္။ခပ္ျပင္းျပင္းထြက္လာတဲ့ေရအားမွာ၊သိပ္ကိုေအးစိမ့္ေနတဲ့ေရခဲ
ေရကိုအားျဖည့္ထားေလေတာ့၊အပက္ခံရတဲ့သူေတြဟာစပ္ဖ်ဥ္းဖ်ဥ္းခံစားမွဳၾကီးနဲ.ေအးစိမ့္တဲ့ခံစားမွဳကိုတျပိဳင္
တည္းခံစားရတာပါ။ဒါကိုမွကၽြန္မတို.ကအက်ီၤလြတ္ေနတဲ့၊နားရြက္တို.၊မ်က္နွာတို.၊လည္ပင္းတို.ကိုမွေရြးပက္
ၾကတာပါ။ခပ္ေ၀းေ၀းေနရာေတြသြားၾကမယ္ဆိုရင္ေတာ့ကၽြန္မတို.ကေရကိုၾကံဳတဲ့ေနရာမွာျဖည့္ၾကရပါတယ္။
တိုက္ပြဲျဖစ္ေနခ်ိန္မွာေရကုန္သြားခဲ့ရင္ေတာ့အရွံဳးပါ။ဒါေၾကာင့္လဲစျပီးေရျပိဳင္ပက္ၾကျပီဆိုကတည္းကလူငါး
ေယာက္ကေရွ.ထြက္ျပီးအနာခံပက္ရပါတယ္။ေနာက္ငါးေယာက္ေလာက္ကေတာ့လက္နက္က်ည္ဆန္ျဖစ္တဲ့
ေရကုန္သြားခဲ့ရင္၊လူလဲနိုင္ေအာင္ေနာက္ခပ္က်က်ေလးမွာေနၾကရပါတယ္။ကိုယ့္ဆီကိုလာျပိဳင္တာဆိုရင္ေတာ့
အခ်ိန္မေရြးေရေျပးျဖည့္နိုင္လို.လူကုန္ေရွ.ထြက္လာျပီးပက္ၾကတာပါပဲ။ေရလိုရင္ျဖည့္နိုင္ေအာင္လဲအုတ္ကန္
ၾကီးထဲမွာေရအျပည့္ျဖည့္ထားျပီး၊ေရခဲကိုထပ္ထပ္ျပီးျဖည့္ေနတာပါပဲ။ေႏြအပူခ်ိန္ျပင္းျပင္းမွာေရခဲတံုးၾကီးေတြ
ကလည္းခဏေလးနဲ.အရည္ေပ်ာ္ေပ်ာ္သြားတတ္ေလေတာ့၊ကၽြန္မတို.မွာမၾကာမၾကာေရခဲ၀ယ္ရပါတယ္။ဒီ့အ
တြက္ေၾကာင့္လည္းသၾကၤန္ဟာကၽြန္မတို.အတြက္ဘတ္ဂ်က္အလိုဆံုးပြဲေတာ္တစ္ခုပါ။အိမ္ကေနမုန္.ဘိုးေတာင္း
လို.ပိုက္ဆံမရရင္ေျမၾကီးေပၚမွာလိမ့္ေနေအာင္ငိုငိုျပီးဂ်ီက်တတ္တဲ့ကၽြန္မကို၊အိမ္မွာ"ဂ်ီေမ"လို.ေခၚရတဲ့အထိ
သၾကၤန္ဟာကၽြန္မကေလးဘ၀မွာသိပ္အေရးပါခဲ့ပါတယ္။ျပိဳင္ဖက္ေတြကေရထဲေရေမႊးနည္းနည္းထည့္ထား
တာမ်ားပါလာရင္၊ကၽြန္မတို.ကလဲအိမ္ကေရေမႊးေတြကိုေကာင္းေကာင္းသမေတာ့တာပါပဲ။အင္မတန္မွေရေမႊး
ၾကိဳက္တဲ့ကၽြန္မမားမားရဲ့ေရေမႊးေတြကိုပုလင္း၀က္ေလာက္သံုးပစ္ျပီး၊ခပ္တည္တည္ပဲေရေရာထားခဲ့လို.အတီးခံ
ရတာလည္းသၾကၤန္ပါပဲ။အိမ္မွာေနရင္ေတာင္ေမႊးေနမွလို.ေၾကြးေၾကာ္တတ္ျပီးေရေမႊးကိုေစ်းၾကီးၾကီး၀ယ္သံုး
တတ္တဲ့ကၽြန္မအကိုကေတာ့၊သၾကၤန္မတိုင္ခင္မွာသူ.ေရေမႊးေတြကိုဖြက္တတ္ပါတယ္။ကၽြန္မကလဲရွာေဖြျပီး
လက္နက္ၾကီးထဲေရာပစ္လိုက္တာပါပဲ။ပန္းေတြကိုမွျပိဳင္ဖက္ေတြကလက္နက္ထဲထည့္တယ္ဆိုရင္ေတာ့၊ကၽြန္မ
တို.ေတြကဘုရားပန္းေတြကိုဦးတင္ပါတယ္ဘုရားဆိုျပီးစြန္.ပါတယ္။တစ္ခါတစ္ေလမ်ားပန္းရွာမရလို.သူမ်ား
ျခံထဲကပန္းေတြကို၀င္မ်ားေတာင္ခိုးဖူးပါရဲ့။လြတ္လပ္တဲ့ကေလးဘ၀မွာကၽြန္မလြတ္လြတ္လပ္လပ္နဲ.ပဲျဖတ္သန္း
ခဲ့ပါတယ္။


သၾကၤန္မွာကိုယ္ကသာေရပက္ခဲ့ျပီး၊ေရပက္ခံကိုကၽြန္မထြက္လည္ဖို.စိတ္မ၀င္စားခဲ့ပါဘူး။အပ်ိဳေပါက္အရြယ္
ေလးမွာေတာ့ကၽြန္မပါးပါးကိုပူဆာမိပါတယ္။ေရပက္ခံထြက္လည္ခ်င္တယ္ဆိုေတာ့၊စိတ္ပူပန္တတ္တဲ့ကၽြန္မ
ပါးပါးကလည္းသူကိုယ္တိုင္လိုက္ပို.ပါတယ္။ဒါေပမဲ့ေရစက္ေတြကိုထိေတြ.ခြင့္မရပဲလည္ခဲ့ရတာပါ။မွန္အလံု
ပိတ္ထားတဲ့ကားထဲမွာထိုင္ျပီး၊ေလွ်ာက္လည္ခဲ့ရတာပါ။ကားအျပင္ကေနေရပိုက္ကေနျဖစ္ေစ၊ေရခြက္ေတြနဲ.
ျဖစ္ေစေရစက္ေတြဖြားကနဲက်လာရင္၊ေရေတြ၀င္မလာနိုင္ေအာင္ကာထားတဲ့ကားမွန္ထဲကေနရင္ကေလးကို
သိမ့္ကနဲေနေအာင္ေပ်ာ္ေပ်ာ္သြားခဲ့ဖူးပါတယ္။တစ္ခ်ိဳ.ေနရာေတြမွာေတာ့၊ကားမွန္ဖြင့္ေပး၊ေရပက္မယ္လို.
အတင္းအက်ပ္ေျပာျပီးဖြင့္ခိုင္းတတ္ေပမဲ့၊ကၽြန္မေရတစ္စက္မွမစိုခဲ့ရပဲရန္ကုန္ျမိဳ.ကေနရာအစံုကိုေရာက္ခဲ့ရ
ပါတယ္။အဲ့ဒီလိုေရမစိုပဲသၾကၤန္လည္ခဲ့ရတာကိုကၽြန္မကနည္းနည္းမွမေက်နပ္ပါဘူး။အိမ္ေရာက္ေတာ့ဆႏၵျပ
ပါတယ္။ကၽြန္မစိတ္ေကာက္ျပီးဆႏၵျပရင္ထမင္းမစား။ဟင္းမစားျပနည္းမ်ိဳးဘယ္ေတာ့မွမလုပ္ခဲ့ဖူးပါဘူး။စိတ္
ေကာက္လာျပီဆိုရင္ေတာ့၊ရွိသမွ်ဟင္းေတြကိုထည့္ျပီးထမင္းခဏခဏစားေတာ့တာပါပဲ။စားသာစားျပတာပါ
ကုန္ေအာင္ေတာ့လည္းမစားနိုင္ပါဘူး။နည္းနည္းစားျပီးထားခဲ့ေလေတာ့၊အိမ္ကလူေတြကစိတ္ညစ္ၾကပါတယ္။
ျပီးရင္ေတာ့အိမ္မွာဘာမုန္.ရွိလဲဆိုတာၾကြက္တစ္ေကာင္လိုရွာေတာ့တာပါပဲ။အထုပ္သစ္မ်ားဆိုရင္ေတာ့ခ်က္
ခ်င္းေဖာက္ပစ္လိုက္ျပီး၊စားေတာ့တာပါပဲ။လိုတာမရမခ်င္းဒီလိုစိတ္ေကာက္တတ္တဲ့ကၽြန္မကိုအိမ္ကရွိသမွ်လူ
ေတြက၊ေတာ္ေတာ္ေဒါပြၾကတာေပါ့။ဒါကိုၾကည့္ျပီးၾကည့္မရတဲ့ကၽြန္မေဖေဖရဲ့အခင္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္
က၊ကၽြန္မပါးပါးကိုေျပာေပးပါတယ္။သူကိုယ္တိုင္လိုက္ပို.ေပးလိုက္မယ္၊သူ.သားသမီးေတြနဲ.တူတူသြားပါေစ
လို.အတန္တန္ေျပာေလေတာ့၊ကၽြန္မပါးပါးကလည္းအိမ္နီးခ်င္းလဲျဖစ္၊သူငယ္ခ်င္းလဲျဖစ္လို.သေဘာတူလိုက္
ပါတယ္။သၾကၤန္မလည္စဖူးေရပက္ခံထြက္ရမယ္ဆိုေတာ့၊အိမ္ကအေဖာ္ေတြကသူတို.လဲအလွျပင္ၾက၊ကၽြန္မကို
လဲေျမွာက္ေပးၾကပါေလရဲ့။လွခ်င္လို.မိတ္ကပ္ထူပ်စ္ပ်စ္ၾကီးကိုအၾကာၾကီးထိုင္ျပီးအလိမ္းခံရပါတယ္။ဒီၾကားထဲ
လိုင္နာေတြဆြဲေပးၾကတာကၽြန္မမွာမ်က္စိယားလာလိုက္၊မည္းသြားလိုက္၊ျပန္လိမ္းလိုက္နဲ.လူစင္စစ္ကပန္ဒါ၀က္
၀ံတစ္ေကာင္လိုပဲမ်က္လံုးေတြလဲညိဳလို.ေပါ့။အလွအပေတြျပင္ျပီးကားလာအေခၚကိုအိမ္မွာေစာင့္ေနၾကတဲ့ကၽြန္မ
တို.ဆီကိုကားကမနက္(၁၁)နာရီေလာက္ထိေရာက္မလာပါဘူး။ကၽြန္မတို.မွာလဲမိတ္ကပ္ေတြေခၽြးထြက္ျပီးပ်က္
မွာေၾကာက္လို.ေပါင္ဒါေတြခဏခဏထုတ္ရိုက္ရတာေပါ့။ေနာက္ေတာ့မေနနိုင္ေတာ့လို.သြားေမးေလေတာ့မွ
လိုက္ပို.မဲ့ကၽြန္မအေဖသူငယ္ခ်င္းကမူးျပီးအိပ္ေပ်ာ္ေနေလရဲ့လို.ၾကားရပါေတာ့တယ္။နဂိုကမွသၾကၤန္ေရပက္ခံ
ထြက္ခ်င္ေနတဲ့ကၽြန္မကေတာ့၊အလွေတြျပင္ျပီးကာမွမသြားရေတာ့ဘူးဆိုေတာ့၊ေဒါပြျပီးအိမ္မွာေတြ.သမွ်လူ
ေကာ၊ေခြးေတြ၊ေၾကာင္ေတြကိုေရာေရနဲ.လိုက္ပက္ပစ္တာပါပဲ။သူတို.ကအက်ီၤေတြလဲလာလိုက္၊ကၽြန္မကေရနဲ.
ပက္နဲ.မို.၊အိမ္မွာပြက္ပြက္ကိုညံေနတာပါပဲ။ကၽြန္မပါးပါးကလည္းမိတ္ကပ္ေတြျပင္ျပီးမွ၊မသြားလည္ရရွာတဲ့
ကၽြန္မကိုသနားျပီးရယ္ေနေတာ့တာပါပဲ။ေနာက္ေတာ့ကၽြန္မပါးပါးကသၾကၤန္အတက္ေန.မွာသၾကၤန္လည္ရ
ေအာင္သူကုိယ္တိုင္လိုက္ပို.ေပးပါ့မယ္လို.ကတိေပးလာေတာ့မွပဲကၽြန္မရဲ့အိမ္တြင္းသၾကၤန္ကိုရပ္လိုက္ပါေတာ့
တယ္။


သၾကၤန္အတက္ေန.မွာကၽြန္မပါးပါးက၊တကယ္ပဲကၽြန္မတို.ကိုေရပက္ခံလိုက္ပို.ေပးပါတယ္။ဒီေရပက္ခံထြက္
ခဲ့ရျခင္းဟာကၽြန္မဘ၀မွာတၾကိမ္တည္းေသာေရပက္ခံထြက္ကစားခဲ့ျခင္းလည္းျဖစ္ပါတယ္။သၾကၤန္ေရပက္ခံ
ထြက္ဖို.မနက္(၇)နာရီေလာက္ကတည္းကလူစုရပါတယ္။ကၽြန္မကိုေတာ့ကၽြန္မအကို၊ေမာင္ေလးနဲ.သူတို.သူ
ငယ္ခ်င္းေတြ၊အမၾကီးေတြၾကားထဲမွာထိုင္ေစပါတယ္။ကၽြန္မပါးပါးကေတာ့ကားေခါင္းခန္းမွာထိုင္ေပမဲ့သူ.ခမ်ာ
ခဏခဏသမီးျဖစ္သူကိုလွည့္လွည့္ၾကည့္ေနရတာပါ။သၾကၤန္မ႑ပ္ေတြမွာအဆိုေတာ္ေတြသီခ်င္းဆိုေနၾက၊
လမ္းေပၚမွာလဲလူေတြကေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးကခုန္ေနၾကတာကိုၾကည့္ေနရင္း၊ကၽြန္မကသိပ္ကိုေပ်ာ္ေနတာပါပဲ။
ေနကလဲအင္မတန္ပူေနတဲ့အျပင္၊ေရအပက္ခံရဖို.ကိုကားေတြကတန္းစီျပီးေစာင့္ရပါတယ္။တစ္စီးျပီးတစ္စီးေရ
ပက္ခံရတာပါ။ကၽြန္မမွာေတာ့ေရဘယ္လိုပက္ၾကသလဲဆိုတာသိဖို.ေနေနသာသာ၊ေရပက္ခံဖို.ေနရာကိုေရာက္
တာနဲ.မ်က္နွာသုတ္ပု၀ါအၾကီးၾကီးနဲ.ကၽြန္မကို၀ိုင္းအုပ္ထားၾကေလေတာ့၊ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ေမွာင္မည္းေနတာ
ပါပဲ။မ်က္နွာသုတ္ပု၀ါထဲကေခါင္းလဲမေဖာ္ရဲပါဘူး။ကၽြန္မလိုပဲတစ္ေယာက္ေယာက္ကနားထဲေရေတြထိုးပစ္လိုက္
ဒုကၡလို.ေတြးေၾကာက္ေနေနမိတာကိုးေလ။ဒီလိုနဲ.ပဲမ႑ပ္တိုင္းကိုမ်က္နွာသုတ္ပု၀ါေအာက္က၊ေက်ာ္ျဖတ္ျပီး
ကဗ်ာမဆန္စြာနဲ.တစ္ေန.တာကုန္ဆံုးခဲ့ရပါတယ္။


ေနာက္တစ္နွစ္သၾကၤန္မွာေတာ့ကၽြန္မကိုပါးပါးကဒလျမိဳ.နယ္၊အံ့ၾကီးေက်းရြာက"ဆရာၾကီးဦးသန္းေရႊ"ရဲ့"ဓမၼရသ"
ဆိုတဲ့တရားစခန္းဆီကိုေခၚေဆာင္သြားခဲ့ပါတယ္။တရားစခန္းပထမဆံုးေရာက္ခဲ့ဖူးစဥ္ကၽြန္မကတရားေကာင္း
ေကာင္းမထိုင္ပါဘူး။လိုက္ခ်င္လို.လိုက္သြားတာျဖစ္ေပမဲ့၊ဆရာၾကီးဦးသန္းေရႊကိုစပ္စုေနေတာ့တာပါပဲ။စပ္စု
တယ္ဆိုတာကလဲ၊ခပ္ေ၀းေ၀းကၾကည့္ၾကည့္ေနမိတာပါ။ကၽြန္မကိုပါးပါးကဆရာၾကီးဦးသန္းေရႊဟာေသာတပန္
အရိယာတစ္ေယာက္လို.ေျပာခဲ့လို.လည္း႕ကၽြန္မက၊ဒီရိပ္သာၾကီးကိုလိုက္လာခဲ့တာပါ။ကၽြန္မအတြက္ေသာတပန္
ဆိုတာဟာ၊မၾကားစဖူးတဲ့အမည္နာမတစ္ခုေပမို.၊ေသာတပန္ဆိုတာကိုျမင္ဖူးခ်င္ေလေတာ့ေသခ်ာလိုက္ၾကည့္
ေနေတာ့တာပါပဲ။ထမင္း၀ိုင္းမွာေယာဂီေတြနဲ.တူတူပဲဆရာကထမင္းစားပါတယ္။ဒါကိုကၽြန္မကဆရာဟင္းနဲ.ထ
ထမင္းစားတာေတြ.ေလေတာ့၊ေၾသာ္..ေသာတပန္ဆိုတာၾကီးကလဲဟင္းနဲ.ထမင္းစားသကိုးလို.အံ့ၾသေနတာပါ။
ညဘက္က်ရင္ေတာ့ကၽြန္မကအိမ္ကေၾကာင္ေလးကိုလြမ္းလို.၊ထထျပီးထိုင္ငိုတတ္ပါတယ္။ကၽြန္မေၾကာင္ကေလး
ကအခုဆိုရင္(၁၃)နွစ္ရွိသြားပါျပီ။ကၽြန္မတို.ေမာင္နွမေတြကသူကိုအင္မတန္ခ်စ္ၾကျပီး၊ညဘက္ဆိုရင္ေတာ့ဒီ
ေၾကာင္ကေလးနဲ.တူတူအိပ္ရဖို.အေရး၀ိုင္းလုေနၾကရတဲ့အထိ၊သူ.ကိုခ်စ္ၾကပါတယ္။ကၽြန္မရဲ့ပထမဆံုးတရား
စခန္းပတ္မွာပဲ၊ထူးဆန္းစြာနဲ.အေတြ.အၾကံဳတစ္ခုကိုေတြ.ခဲ့ရပါတယ္။အဲဒီအေတြ.အၾကံဳဟာကၽြန္မရဲ့ဘ၀တစ္ခု
လံုးကိုေျပာင္းလဲပစ္လိုက္ျပီး၊"မပညာစာရီ"ဆိုတဲ့သီလရွင္တစ္ပါးဘ၀ကိုျမတ္ျမတ္နိုးနိုးခံယူသြားေစခဲ့တာပါ။

"ဓမၼရသ"ရိပ္သာၾကီးမွာတရားထိုင္ေယာဂီေတြကိုထိုင္ခဲ့ဖူးသူေတြနဲ.၊မထိုင္ဖူးတဲ့အသစ္ေတြဆိုျပီးခြဲျခားေနထိုင္
ေစပါတယ္။ကၽြန္မကေတာ့မထိုင္ဖူးတဲ့အသစ္တစ္ေယာက္မို.၊အေဆာင္(ေဟာခန္းလိုအခန္းအက်ယ္ၾကီး)ၾကီး
တစ္ခုမွေနရပါတယ္။အေဆာင္မွာတရားထိုင္တဲ့ေယာဂီေတြကမ်ားလြန္းလို.အိပ္ရာေတြကိုၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ
ေခါင္းခ်င္းဆိုင္ျပီးအိပ္ေစပါတယ္။တရားထိုင္ရင္လဲကိုယ့္အိပ္ရာေပၚမွာပဲထိုင္ေစပါတယ္။ကၽြန္မတို.အမ်ိဳးသမီး
ေတြကိုေတာ့အမ်ိဳးသမီးေဆာင္ဆိုျပီး၊တစ္ေဆာင္လံုးမွာအမ်ိဳးသမီးေတြပဲထားရွိပါတယ္။တရားကုိေတာ့ဆရာက
ေယာဂီေဟာင္းေတြရဲ့အေဆာင္ေဟာင္းကေနမိုက္နဲ.လွမ္းေဟာေျပာတာျဖစ္ျပီး၊ကၽြန္မတို.ကေတာ့ဆရာ့ကိုမ
ျမင္ရပဲအသံကိုပဲၾကားရပါတယ္။တရားစခန္းရဲ့ေနာက္ဆံုးရက္မွာပါးပါးကၽြန္မကိုေရးၾကီးသုတ္ျပာနဲ.လာေခၚပါ
တယ္။ကၽြန္မလိုက္သြားေတာ့ေယာဂီေတြကေတာ္ေတာ္ေရာက္ေနၾကလို.ခန္းမၾကီးထဲျပည့္ေနတာပါပဲ။ကၽြန္မက
သာထမင္းစားျပီး၊အိမ္ကေၾကာင္ေလးကိုလြမ္းခန္းဖြင့္ေနလို.ဘာမွမသိတာပါ။ကၽြန္မေတြ.တဲ့ျမင္ကြင္းကေတာ့
အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ဟာေက်ာက္ရုပ္တစ္ရုပ္လိုပဲ၊လံုး၀လွဳပ္ရွားမွဳမရွိပဲထိုင္ေနတာပါ။သူ.လက္ေတြကိုေျမွာက္
ထားလိုက္ရင္ေျမွာက္ထားလိုက္တဲ့အတိုင္း၊ကိုယ္လက္အဂါၤေတြဟာေက်ာက္တိုင္၊ေက်ာက္သားလိုပဲျငိမ္ေနတာ
ပါ။လက္တစ္ဖက္ကိုေလထဲမွာေျမွာက္ထားလိုက္ရင္မလွဳပ္ပဲ၊နည္းနည္းမွတုန္ခါမွဳမရွိပဲအရုပ္တစ္ရုပ္လိုျဖစ္ေန
တာမ်ိဳးပါ။ေနာက္မွပဲဒါဟာဖလသမာပတ္ဆိုတဲ့မဂ္ဥာဏ္၊ဖိုလ္ဥာဏ္ရထားတဲ့အရိယာမ်ားသာ၀င္စားနိုင္တဲ့
သမာပတ္ကို၀င္စားေနမွန္းသိလိုက္ရပါေတာ့တယ္။အဲ့လိုသမာပတ္၀င္စားတဲ့အမ်ိဳးသမီးဟာကၽြန္မနဲ.ေနရာ
တူေခါင္းခ်င္းဆိုင္အိပ္ေနတဲ့အမ်ိဳးသမီးဆိုတာလည္း၊ေနရာကိုျပန္ေရာက္ၾကျပီးမွကၽြန္မသိရပါတယ္။(သူကဆရာ
မတစ္ေယာက္ျဖစ္ျပီး၊ဗိုလ္တစ္ေထာင္(၆)မွာခုလဲတာ၀န္ထမ္းေဆာင္ဆဲပါ။နာမည္ကိုေတာ့ကၽြန္မ၊ခြင့္ျပဳခ်က္တစ္
စံုတစ္ရာမရွိလို.မထည့္ေပးလိုက္ပါဘူး။ဓာတ္ပံုမွတ္တမ္းေတြကိုေတာ့၊ရိပ္သာမွာသြားၾကည့္နိုင္ပါတယ္။)ဒီလိုမ
လွဳပ္မယွက္ပဲသမာပတ္၀င္စားေနတာကိုေတြ.လိုက္ရတဲ့အခ်ိန္မွာ၊ကၽြန္မစိတ္ထဲမွာသိပ္ကိုတုန္လွဳပ္သြားခဲ့ပါ
တယ္။ဒီလိုေခတ္အခ်ိန္အခါမွာ၊တရားထူးရတဲ့သူဆိုတာကၽြန္မတို.လူငယ္ေတြအဖို.မယံုနိုင္စရာပါပဲ။(အခုကၽြန္မ
စာေလးကိုဖတ္ျပီးရင္လဲေတြးေတာၾကပါလိမ့္မယ္။ဒီ့အတြက္အေထာက္အထားနဲ.ကၽြန္မရွင္းျပမွာပါ။)ကၽြန္မရင္
ထဲမွာလဲျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ့တရားေတာ္မ်ားဟာ၊တကယ္က်င့္ၾကံအားထုတ္ရင္၊တကယ့္ကိုပဲတရားထူး၊တရား
ျမတ္ကိုရေစပါလားလို.ယံုၾကည္ေလးစားမိပါတယ္။အဲ့ဒီ့အခ်ိန္၊အဲ့ဒီ့ေနရာမွာကတည္းကတကယ့္ဗုဒၶဘာသာစစ္
စစ္တစ္ေယာက္ကၽြန္မျဖစ္ခဲ့ရတာပါ။


ေနာက္..ေနာက္သၾကၤန္တိုင္းမွာကၽြန္မဟာေပ်ာ္ရႊင္စြာပဲ၊တရားစခန္း၀င္ေနတတ္ပါတယ္။ေနာက္ေတာ့ကၽြန္မတို.
ရိပ္သာၾကီးမွာသၾကၤန္တိုင္းမတတ္နိုင္ရွာတဲ့၊သဒၶါတရားရွိၾကတဲ့အမ်ိဳးသား၊အမ်ိဳးသမီးမ်ားကိုဓမၼဒါနအျဖစ္ရဟန္း
ခံေပး၊သီလရွင္၀တ္ေပးၾကပါတယ္။ရဟန္း၀တ္ၾကသူေတြ၊သီလရွင္၀တ္ၾကသူေတြအျပင္၊လူေယာဂီမ်ားစြာလဲ
တရားစခန္း၀င္ၾကေလေတာ့သူတို.ေတြအတြက္၊ကၽြန္မတို.မွာသဃၤန္း၊သီလရွင္အ၀တ္အစား၊ေဆး၊ဆြမ္းအတြက္၊
ေနရာထိုင္ခင္းအစစျပည့္စံုေအာင္၊တတ္နိုင္သေလာက္ျပင္ဆင္ရပါတယ္။ငယ္ငယ္ကေရျပိဳင္ပက္ဖို.ပဲေတြးတတ္
တဲ့ကၽြန္မဟာ၊ရိပ္သာအတြက္ပဲအျမဲေတြးေတြးေနမိတတ္ပါတယ္။သၾကၤန္ကိုကၽြန္မသိပ္ေပ်ာ္ပါတယ္။ဒါနနဲ.ေပ်ာ္
ရတဲ့အေပ်ာ္မို.ၾကည္နူးမဆံုးျဖစ္ရပါတယ္။အခုဆိုရင္ေတာ့......ရိပ္သာကိုလြမ္းလိုက္တာ။

(ရွင္းလင္းခ်က္-"ဆရာၾကီးဦးသန္းေရႊ"ဟာကၽြန္မရဲ့ေက်းဇူးရွင္ဆရာၾကီးျဖစ္ျပီး၊"အနာဂါမ္ဆရာသက္ၾကီး"ရဲ့နည္းနဲ.
ဒလျမိဳ.နယ္၊အံ့ၾကီးအေရွ.ရပ္ကြက္မွာတရားစခန္းမ်ားကို၊တစ္နွစ္လွ်င္ေလးၾကိမ္ကိုယ္တိုင္တရားပို.ခ်ေနပါ
တယ္။ဆရာၾကီးရဲ့တရားမ်ားဟာထိုင္ျပီးနာယူရမဲ့တရားေတာ္မ်ားမဟုတ္ပဲ၊တရားနာရင္းညႊန္ၾကားေျပာဆိုတာ
ကို၊ကိုယ္တိုင္လိုက္လံက်င့္ၾကံအားထုတ္ရတဲ့အလုပ္တရားျဖစ္ပါတယ္။ဥာဏ္စဥ္(၁၆)ပါးကိုေတာ့ကၽြန္မအက်ယ္
တ၀င့္မရွင္းျပခ်င္ပါဘူး။ကၽြန္မရွင္းျပတာထက္တရားကို၊ကိုယ္တိုင္နာယူျပီးက်င့္ၾကံအားထုတ္လိုက္တဲ့အသိက
တန္ဖိုးၾကီးပါတယ္။တရားကိုက်င့္ၾကံအားထုတ္ျပီးလို.ဥာဏ္စဥ္(၁၆)ပါးကိုအစဥ္အတိုင္းသိလာခဲ့ရင္၊ကိုယ္
ဟာမဟာေသာတပန္ျဖစ္ျပီလို.ယူဆနိုင္ပါတယ္။ဒါဟာကိုယ့္ဘာသာယူဆတာျဖစ္ျပီး၊ကိုယ္တကယ္တရား
ထူးတရားျမတ္ကိုရ၊မရဆိုတာကိုေတာ့ဖလသမာပတ္ကို၀င္စားၾကည့္နိုင္ပါတယ္။ဖလသမာပတ္ကို၀င္စားနိုင္
မွသာလွ်င္မိမိရထားတဲ့တရားထူးဟာ၊မဂ္ဥာဏ္၊ဖိုလ္ဥာဏ္အစစ္ျဖစ္ပါတယ္။ဆရာၾကီးဦးသန္းေရႊရဲ့တရား
ေတာ္မ်ားက"ဒီေနရာမွာ"သြားေရာက္နာယူနိုင္ပါတယ္။ဆရာဟာလယ္သမားၾကီးတစ္ဦးျဖစ္ပါတယ္။ေခတ္
ပညာတတ္ဘြဲ.ရတစ္ေယာက္မဟုတ္ပါဘူး။လယ္ယာေျမကိုရိုးသားစြာလုပ္ကိုင္ေနတဲ့လယ္သမားၾကီးတစ္ဦးျဖစ္
တဲ့ဆရာ့တရားေတာ္မ်ားကိုနာယူၾကည့္ၾကျပီး၊ကိုယ္တိုင္လဲက်င့္ၾကံၾကပါလို.တိုက္တြန္းလိုက္ပါတယ္။ကၽြန္မ
ကကၽြန္မဆရာဟာလယ္သမားၾကီးတစ္ဦးလို.ေျပာတာဟာသိကၡာခ်တာမဟုတ္ပါဘူး။ဆရာဟာတကယ္
ပဲျမန္မာျပည္၊ဒလျမိဳ.နယ္၊အံ့ၾကီးေက်းရြာကလယ္သမားၾကီးပါ။ေတာသူေတာင္ယာစုိက္ေနတဲ့သူေတြဆိုျပီး၊
အထင္ေသးလို.မရပါဘူး။ထက္ျမက္ျပီးအရည္အခ်င္းရွိတဲ့သူေတြဟာအမ်ားအားျဖင့္၊နယ္ဘက္ကပဲမ်ားၾကပါ
တယ္။ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့တရားထိုင္ျခင္းနဲ.ပတ္သတ္တာေတြ၊ကၽြန္မၾကံဳေတြ.ခဲ့ရတာေတြကိုေရးပါဦးမယ္။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ့တရားေတာ္မ်ားဟာတကယ္က်င့္ၾကံအားထုတ္ရင္၊တကယ္ပဲတရားထူးတရားျမတ္ကိုရ
ေစပါတယ္။)

6 comments:

  1. သၾကၤန္အလြမ္း ဖတ္ျပီးေတာ့ သၾကၤန္တင္ မက ငယ္ဘဝ ကိုပါ ျပန္လြမ္း သြားတယ္ ဗ်ာ....။

    ReplyDelete
  2. မေမေရ... ငယ္ငယ္က အေၾကာင္းေတြ ျပန္ဖတ္ရေတာ႔လည္း ၾကည္ႏူးစရာ ငယ္ဘဝကို ျပန္အမွတ္ရမိတယ္ဗ်... အသက္ေလးရလာလို႔ တရားစခန္းဝင္ေတာ႔လည္း အင္း.... ကိုယ္တိုင္ အကၽြတ္တရား မရႏိုင္ေသးတာကို စဥ္းစားမ္ျပန္ေရာ.. ေကာင္းတယ္ဗ်..

    ReplyDelete
  3. ျမတ္ႏိုးလဲ ရိပ္သာကို လြမ္းေနတာ..။ ပန္းပိေတာက္ရယ္ ရိပ္သာရယ္။ အလွဴ လွဳခ်င္တာရယ္ လြမ္းေနတာ။ ခုေတာင္ သၾကၤန္မွာ သက္သက္လြတ္စား မလို့ စီစဥ္ေနတာ။
    အမက ေတာ့ မဟာစည္ ဆရာေတာ္ ၾကီးဆီမွာ ႏွစ္တိုင္း ၀င္ျဖစ္တယ္။
    မိုးကုတ္မ်ာေရာ ၀င္ဘူးေသးတယ္။
    အလြမ္းဆံုးက ရိပ္သာပဲကြာ..။ ခုခ်ိန္ဆို... ေယာဂီထမီနဲ့ တရားထိုင္ေနရပီေနာ္..။

    ReplyDelete
  4. မေမေရ......မႏၱေလးသားကို အႀကၤန္အလြမ္း စာဖြဲ႔ၿပေနတယ္....ဒုကၡ
    ရြာၿပန္ၿပီး ရည္းစားေဟာင္းကို ေရပက္မိရင္
    မေမေၿမွာက္ေပးတာေနာ္..............

    ReplyDelete
  5. ကိုလင္းထက္ေရ-ကေလးဘ၀ကိုတူတူလြမ္း
    ၾကတာေပါ့ေနာ္..ဟားဟား။ကေလးဘ၀တံုးက
    ခင္ၾကရင္လည္း၊အိုးမဲသုတ္ျဖစ္ၾကမွာပဲေနာ္
    ဟီးဟီး။

    လြမ္းလုင္ေရ-အသက္ေလးရလာလို.ဆိုတဲ့
    ေမာင္ေလးက ဘယ္နွစ္နွစ္လဲကြဲ.။ဘြားေမ
    လဲအကၽြတ္တရားရေသးပါဘူးကြယ္။

    ျမတ္နိုးေရ-ရိပ္သာ၀င္ရတဲ့အခ်ိန္ေလးေတြက
    ေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွေမ့မရတဲ့ၾကည္နူးျခင္း
    ေတြနဲ့ပဲေနာ္။ရိပ္သာမွာဆံုရတဲ့ မိတ္ေဆြေတြ
    ကိုလဲ လြမ္းမိတယ္။ခုခ်ိန္ဆိုေယာဂီထဘီနဲ.
    ဒါမွမဟုတ္ ေမေတာ့သီလရွင္၀တ္နဲ.ျဖစ္
    ေနတတ္တယ္။လြမ္းတယ္ဟာ။

    ျပတိုက္ေရ-ရည္းစားေဟာင္းကိုေရေလာင္း
    မလို.ဆိုရင္..ေလာင္းေဟ့။နာကဒီလိုပဲ
    နာ့အကို ကိုလဲေျမွာက္ေပးေနၾကေလ။အက်င့္
    ပါေနျပီ။ျပႆနာတက္ရင္ေတာ့ နာမပါဘူးေနာ္။

    ReplyDelete
  6. စာေတြဖတ္ရတာသိပ္ၾကိဳက္ပါတယ္။
    ဘာသာေရး၊နိုင္ငံေရး၊က်န္းမာေရး၊ဟာသစံု
    ေနတာပဲ။ဘာသာေရးကိုဒီေလာက္လုပ္ခဲ့ဖူး
    တာအံ့ၾသမိတယ္။တရားလာထိုင္ခ်င္ပါတယ္။

    ReplyDelete

စကားလံုးေလးေတြအတြက္အထူးေက်းဇူးတင္ပါတယ္ေနာ္