အလိမ္၀ိဇၨာေနေအး(၅)

"လူေတြၾကားေအာင္ ေအာ္လိုက္မေနာ္" ဟုျခိမ္းေခ်ာက္သည္။

"မလုပ္ပါနဲ. ဖြားသင္ ငါ့ကိုေသာ့ေပးပါ"

"ကၽြန္မဆီမွာ ေသာ့မရွိဘူး"

"ေသာ့မရွိဘဲနဲ. ဘာျဖစ္လို.ခတ္လိုက္သလဲ၊နင္ဘာလိုခ်င္လဲေျပာ၊ငါခ်က္ခ်င္း ေပးမယ္။"

"ကၽြန္မအိမ္ဂရံနဲ. စာခ်ဳပ္"

"ဟေရး-ဟေရးဘာဘာ၊နင္တကယ္ေျပာတာလား ဒုကၡပဲ"

"တကယ္ေပါ့၊ေငြလဲငါးရာ ထပ္ေပးရဦးမယ္"

"ကဲ-ေပးမယ္ ေပးမယ္၊အခုျမန္ျမန္ျဖဳတ္ေပးပါ"

"အမယ္-ဒီလိုနဲ. ဘာရမလဲ၊စာခ်ဳပ္နဲ.ေငြငါးရာျပန္ယူေခ်။ဒါေတြရမွ ေသာ့ေပးမယ္"

"ငါဒီလိုျပန္သြားလို.ဘယ္ျဖစ္မလဲ၊လူေတြျမင္သြားမွာေပါ့၊ငါ့ကိုသနားပါဖြားသင္၊ဘုရား၊ ဘုရား"

"ေဟာဒီရွန္တဘက္ကို ေခါင္းျမီးျခံဳသြား၊ျမန္ျမန္ျပန္လာရင္ ျမန္ျမန္ေပးမယ္"

ဗလဲ့ဘေနရာမွာကိုယ္ခ်င္းစာၾကည့္ၾကစမ္းပါ။ဘယ္လိုလြတ္ေပါက္ရွာမလဲ။လြန္ခဲ့တဲ့နွစ္ေပါင္းေျခာက္ဆယ္
ေလာက္ကဗလဲ့ဘၾကီးကေတာ့၊ေစသည့္ကၽြန္ထြန္သည့္ႏြားလို၊သူေပးထားသည့္ရွန္တဘက္ကေလး၊ေခါင္း
ေပၚတင္ကာအလ်င္အျမန္ေျပးျပီး၊အိမ္ဂရံနွင့္ေငြငါးရာကို၊မ်က္ရည္ယိုရြဲ ငိုပြဲဆင္၍ေပးခဲ့ရေသာဟူ၏။

ေလးငါးရက္မွမၾကာပါေခ်။ဗလဲ့ဘရန္ကုန္ေျပာင္းရျပီး၊မဖြားသင္ကဦးေနေအးအား၊ေငြသံုးရာ၊ဥာဏ္ပူေဇာ္
ကန္ေတာ့သည္ဟုသတင္းၾကားရပါသည္။

မယံုလွ်င္ပံုျပင္သာမွတ္ၾကပါေတာ့ဟု၊ဆိုရေလာက္ေအာင္အလိမ္ဥာဏ္ေကာင္းေသာကုိေနေအးအေၾကာင္း
ေတြအမ်ားၾကီးက်န္ေနလိမ့္ဦးမည္ဟု၊ကၽြန္ေတာ္ေျပာရဲသည္။ကၽြန္ေတာ္တို.၏ဘြားေအကိုယ္တိုင္၊ေနေအးမွန္း
လည္းသိလ်က္၊လိမ္လိမ့္မည္ဟုဆိုသည္ကိုလည္း၊သိလ်က္ရိုးရိုးကေလးလိမ္သြားသည္မွာရိုးလြန္း၍အက်ယ္
မသိုင္း၀ိုင္းလိုေတာ့ပါ။ကၽြန္ေတာ္မမွတ္တမိ၊မွတ္တမိအရြယ္ကဟုဆိုပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္၏ဘြားေအအမည္ကေဒၚျငိမ္း၊အေမကမမွ်င္၊အေဒၚကမသင္၊ဘြားေအၾကီး၏ေမာင္အငယ္ဆံုးကမ်က္
မျမင္ေစာင္းဆရာၾကီးဦးတုတ္ေပါ။ဦးတုတ္ေပါမွာဦးျပံဳးခ်ိဳကိုေစာင္းသင္ေပးရသူျဖစ္၍၊ဦးျပံဳးခ်ိဳနွင့္တကြဦးေက်ာ္
ဒြန္း၊ဦးေနေအးတို.ပါရင္းႏွီးၾကသည္။ကၽြန္ေတာ္၏အေမနွင့္အေဒၚကေစ်းေရာင္းထြက္ၾက၍ဘြားေအ၊ဘိုးေအနွင့္
ကၽြန္ေတာ္ကအိမ္မွာေနရပါသည္။

တစ္ေန.ေတာ့ကိုေနေအးကမိုးသဲသဲရြာေနစဥ္၊အိမ္ကို၀င္၍မိုးခိုပါသည္။ဤတြင္ဘြားေအကစကားရွည္၍ေနေအး
အားလိမ္သည္၊ညာသည္မွာမေကာင္းေၾကာင္းတရားခ်သည္။သည္ေတာ့ကိုေနေအးကၾကဴၾကဴပါေအာင္၊ငိုသည္။
ေနာင္တၾကီးရျပီေပါ့။

"အေမပဥၨင္းဒါယိကာမ လုပ္ေပးမည္ဆိုပါလွ်င္၊တစ္သက္လံုး သကၤန္း၀တ္နွင့္ အရိုးထုတ္ပါေတာ့မည္"

"အမယ္ေလး-ေမာင္မင္းၾကီးသား။က်ဳပ္ကို မလိမ္ခ်င္ပါနဲ.။ပဥၨင္းခံေပးရေအာင္၊ပိုက္ဆံလဲ မရွိပါဘူး"

"ကၽြန္ေတာ္အခုဓားျပမွဳ၊မသကၤာနဲ.ေထာင္ကလြတ္လာတာပါ။ေ၀စုကလည္းအနည္းငယ္၊ေျမထဲျမဳပ္ထားတာရ
ွိပါတယ္။အဲသည္ေငြကေလးနဲ.ပဲ လုပ္ေပးပါ။အေမကတစ္ျပားမွစိုက္ေပးစရာမလိုပါ"ဟုေျပာျပန္သည္။

"ကဲ-မင့္ေငြ ငါ့လက္ထဲေရာက္လာေတာ့၊စီစဥ္ၾကတာေပါ့"ဟုဘြားေအကပါးနပ္စြာေျပာသည္။

ဘိုးေအဦးတုတ္ေပါက "ဟယ္နင့္မလဲ၊ေနေအးလိမ္တတ္မွန္းသိရက္နဲ."ဟု၀င္၍သတိေပးသည္။

ကိုေနေအးက"ကၽြန္ေတာ့ေငြေရာက္မွ ကၽြန္ေတာ့ကိုယံုၾကပါအေမနဲ.ဦးေလးရယ္"ဟု၀မ္းပန္းတနည္းေျပာျပီး
ျမွပ္ထားရာက ေဖာ္ထမ္းခဲ့ရေအာင္၊သံပံုးတစ္ပံုးသာ ေပးပါရန္ေတာင္းသည္။

ကၽြန္ေတာ္တို.အိမ္မွာေရႊဒဂၤါးေရနံဆီ၊ကုလားမေခါင္းေရနံဆီ၊လက္လီေရာင္းေသာေၾကာင့္၊သံျဖဴပံုးအသစ္ေတြ
အမ်ားၾကီးရွိသည္။ဟိုေခတ္က၊သံျဖဴပံုးအသစ္က်ပ္ခၽြတ္အေရာင္တလက္လက္မွသံုးမတ္တစ္က်ပ္။ထို.ေၾကာင့္
ဘြားေအက၊သံျဖဴပံုး အသစ္တစ္လံုးေပးလိုက္သည္။

ကိုေနေအး မေပၚလာေတာ့။

ကၽြန္ေတာ့္ဘြားေအကို၊ဘိုးေလးကေနေအးအလိမ္ခံရျပီဟုေလွာင္သည္။ကၽြန္ေတာ့္အေမကၽြန္ေတာ့အေဒၚနွင့္အိမ္
နီးနားခ်င္းကရယ္ၾကသည့္အတြက္၊ကၽြန္ေတာ့္ဘြားေအ ဇတ္ဇတ္က်ဲမွာ၊အရွက္ကြဲေလေတာ့သည္။

ေနာက္တစ္ေန.ဘြားေအၾကီးကသမီးမ်ားကိုထမင္းအပို.သြားေနက်ျဖစ္ရာကိုေနေအးကိုသံျဖဴလုပ္သည့္၊သံျဖဴဆိုင္
တန္းမွာေစာင့္၍ဖမ္းေတာ့သည္။

"ဘယ့္နွယ္လဲကြဲ.၊ေမာင္ေနေအး။ေငြကေလးတစ္က်ပ္တစ္ျပားေတာင္းယူလဲအရသားနဲ.ကြယ္။
လိမ္စရာမရွိ၊ကိုယ့္ေပါင္ကိုယ္ျပန္လိမ္ရသလား"ဟုရန္ေတြ.လိုက္ရာ....

"လိမ္တာမဟုတ္ပါဘူးအေမရာ၊ဘုရားေပးေပးက်မ္းေပးေပးက်ိန္ပါ့မယ္"

"ဒါျဖင့္ဘာလို.မလာတာလဲ"

"အေမေရ-ေျမထဲရွိတဲ့ေရႊေငြပစၥည္းမ်ားဘုမၼစိုးပိုင္တယ္ဆိုတာအခုမွ ကၽြန္ေတာ့ကုိယ္ေတြ.။
အမွတ္တရကၽြန္ေတာ္ျမွပ္ထားခဲ့တာ၊ေနရာေရြ.သြားလို. မေတြ.ရေတာ့ဘူးအေမရဲ့"

"ဒါျဖင့္ငါ့သံျဖဴပံုးျပန္ေပး"

"အေမရယ္-ဒီေလာက္ကေလးကေတာ့ကၽြန္ေတာ့ကိုစြန္.ၾကဲလိုက္ပါေတာ့။ေဟာဒီမွာေရနံဆီမီးခြက္
ကေလးေတြ လုပ္ေရာင္းေနရပါျပီ"

"ေသခ်င္းဆိုး ဖိနပ္စာ"

ကၽြန္ေတာ့ဘြားေအက ဒါေလာက္ပဲဆဲရံုတတ္နိုင္ေတာ့သည္။သူကေတာ့ တျပံဳးျပံဳး တဟဲဟဲ။

ေလာကမွာလိမ္ျခင္း၊ညာျခင္းမေကာင္း။ထို.ထက္အလိမ္အညာခံရျခင္းကပို၍မေကာင္း။ဤအတိုင္းဆို
လွ်င္လိမ္နည္း၊ညာနည္းေတြကို၊ၾကိဳတင္သိနိုင္ထားျခင္းကပို၍ပို၍မေကာင္းေလလား။ေကာင္းေလလား။



္