အလိမ္၀ိဇၨာေနေအး(၃)

"ရမ္..ရမ္သူေ႒း"ဟုဦးေနေအးက ဆလံေပးလိုက္သည္။

"ကၽြန္ေတာ္သူေ႒း၊မဟုတ္ပါဘူးခင္ဗ်ာ၊စာေရးၾကီးေလာက္ရွိတာပါ"ဟုဗလဲ့ဘခ်စ္တီးလူလည္က၊ေျပာ၍ရယ္လိုက္
သည္။တကယ္ေတာဦးေနေအးကဗလဲ့ဘနွင့္မ်က္မွန္းတန္းမိေအာင္ေလးငါးဆယ္ရက္၊ရံုးလက္ဖက္ရည္ဆိုင္တြင္
ထိုင္ေတြ.ျပီးျဖစ္သည္။တစ္ေန.ေတာ့ဦးေနေအးကေငြစကၠဴတစ္ဆယ္တန္အသစ္က်ပ္ခၽြတ္ငါးရြက္ကိုျပ၍နွစ္ကိုယ
္ခ်င္းေျပာသည္။

"သူေ႒းၾကီး၊ဒီေငြစကၠဴေတြကို တဆိတ္ေလာက္ၾကည့္ေပးစမ္းပါ၊အစစ္လား၊အတုလားလို."

ဗလဲ့ဘကဦးေနေအးကိုအထူးအဆန္းၾကည့္ျပီး၊ေငြစကၠဴအသစ္မ်ားကိုစူးစမ္းလိုက္သည္။စကၠဴအမ်ိဳးအစား၊ေဆး
ေရာင္မင္ေရာင္၊ေရစာအမွတ္အသား၊ဖင္ျပန္ေခါင္းျပန္ေနေရာင္တြင္ ေထာင္ၾကည့္ျပီး....

"အစစ္ေတြပါ၊ဘာျဖစ္လို.လဲ"

"ကၽြန္ေတာ္မသကၤာလို.ပါ"

"ဘယ္ကရတာမို.လဲ"

"လူတစ္ေယာက္ဆီက ဆိုပါေတာ့သူေ႒းရယ္၊သူေ႒းကိုယ္တိုင္ အစုိးရေငြတိုက္မွာသြင္းၾကည့္ေပးစမ္းပါ။
ယူသြားပါ။နက္ဖန္မွ သံုးရရင္လဲေငြျပန္ေပးပါ။ေလးဆယ္ျပန္ရရင္ ေတာ္ပါျပီ။"

ဗလဲ့ဘက ဦးေနေအးကိုၾကည့္ေနရာက ေငြစကၠဴမ်ားကို ေစ့ေစ့စပ္စပ္၊ထပ္ၾကည့္လိုက္ျပန္သည္။မသကၤာ၍
ရြံ.သြားဟန္လည္းရွိသည္။ေန.စဥ္နွင့္အမွ်ေငြနွင့္ လက္နွင့္အဆက္မျပတ္သူမို.၊အစစ္ဟူ၍စိတ္ခ်သည္။အ
ကယ္၍အစစ္ မဟုတ္ျဖစ္ေစကာမူတစ္ေထာင္ထဲဆယ္ရြက္ေလာက္ညွပ္ထည့္သံုးနိုင္ေလာက္ေသာအမ်ိဳးအစား။

"ေကာင္းျပီေလ၊က်ဳပ္သံုးၾကည့္မယ္၊အတုဆိုရင္ ေတာ့ခင္ဗ်ားဆီက၊ရတာပါလို.ေျပာမွာပဲ"

"ဒီလိုေတာ့မက်ီစားပါနဲ.ဗ်ာ၊သူေ႒းတို.မွာကေသာင္းနဲ.၊သိန္းနဲ.ခ်ီကိုင္ၾကရတာ၊တစ္ရြက္တစ္ေလမွားပါလာတာ
ဆိုရင္၊ျပီးနိုင္တာပဲ။ဟဲ..ဟဲ..ဟဲ၊သံုးနိုင္ရင္ သူေ႒းပါအက်ိဳးရွိမွာပါ"

ေနာက္ေန.မွာဗလဲ့ဘရံုးလက္ဖက္ရည္ဆိုင္သို.အေစာၾကီးေရာက္နွင့္သည္။ဦးေနေအးကိုလည္တဆန္.ဆန္.၀မ္း
သာအားရေမွ်ာ္ေနမိသည္။ဦးေနေအးကမေရာက္လာနိုင္ေသး။ဗလဲ့ဘအားမလိုအားမရျဖစ္ေနရသည္။ဘာေၾကာင့္
လဲ၊မေန.ကထိုေငြစကၠဴေတြကိုတိုက္ထဲမွာမွန္ဘီလူးနွင့္အၾကိမ္ၾကိမ္အခါခါ၊ထပ္၍ၾကည့္ျပီးစိတ္ခ်ရသေလာက္ေက်
နပ္မွ၊အစိုးရေငြတိုက္ကိုျပၾကည့္ျပန္သည္။ေငြတိုက္၀န္ေထာက္က ရင္းနွီးသူပီပီ-

"ဗလဲ့ဘကလဲေငြမကိုင္ဖူးတဲ့လူက်ေနတာပဲ၊အတုမဟုတ္ပါဘူး၊သစ္ေနလို.ခင္ဗ်ားစနိုးစေနာင့္ျဖစ္ေနတာပါ။
ကဲ-ကၽြန္ေတာ္ကရွစ္က်ပ္နဲ.လဲေပးမယ္ေလ"ဟုရယ္ေမာကာေျပာေနေသးသည္။ယင္းသို.ဆိုလွ်င္ဗလဲ့ဘစိတ္
ခ်ရျပီ။စိတ္ခ်ရပါေသာ္ေကာ၊ဦးေနေအးေပးသြားသည္ကတရား၀င္အစိုးရစကၠဴအစစ္မွအစစ္။အစစ္ကိုမသကၤာ
စရာအစကေလးေထာင္ေပးလိုက္သည့္အတြက္၊ခ်စ္တီးလူလည္မွာအူလည္လည္ျဖစ္သြားရသည္။ရင္တထိတ
္ထိတ္မွစိတ္ခ်ရျပီဆိုျပန္ေတာ့၊မူမမွန္ေသာကိုေနေအးနွင့္အေပးအယူလုပ္၍၊ေသြးစုပ္လိုလာျပန္သည္။

ဦးေနေအးက ေလာဘသမားခ်စ္တီးယားကို အူယားေနေအာင္၊တမင္ အေစာင့္ခိုင္းထားျခင္းျဖစ္သည္။

ဗလဲ့ဘကေတာ့ ေငြေပးမည့္ဦးေနေအးကို ေလခ်ိဳေသြးျပီးေပါင္းဖို.အဆင္သင့္။

ေဟာ....လာပါျပီ၊သူလာပံုက အူယားဖားယား။

"အမယ္ေလး-ေစာင့္လိုက္ရတာ-သူေ႒းဆပ္ရယ္ "

ဤတစ္ခါေတာ့ဗလဲ့ဘက ဦးေနေအးကိုသူေ႒းဘြဲ.တပ္၍ၾကိဳဆိုလိုက္သည္။

"ဘယ့္နွယ့္လဲဗလဲ့ဘ၊သံုးလို.ရရဲ့လား"

"ဟာ-ဗလဲ့ဘဆိုေတာ့ ရတာေပါ့၊သူမ်ားဆိုရင္ ေသေသခ်ာခ်ာ စစ္ေဆးခ်င္စစ္ေဆးေနဦးမွာ"

ရယ္ရယ္ေမာေမာကိုယ္ရည္ေသြးလိုက္လွ်င္ပင္၊ဦးေနေအးကအလုပ္ျဖစ္ျပီဟုသိလိုက္သည္။ဦးေနေအးအားေငြ
ငါးဆယ္တိတိျပန္ေပးသည္။ေကာ္မရွင္တစ္ဆယ္ေလာက္ကိုမက္ေတာ့မည္မဟုတ္။ေရႊသူေ႒းေနေအးထံမွအလား
အလာမ်ားစြာကိုေတာင့္တေနေလျပီ။

"ေနပါဦး ခင္ဗ်ားေငြစကၠဴေတြက အတုေတြမဟုတ္လား"ဟု ဗလဲ့ဘက အစ္သည္။

"ဟာ-အတုမဟုတ္လို.ေငြတိုက္ကလက္ခံလိုက္တာေပါ့၊မဟုတ္ဘူးလား"ဟုဦးေနေအးကျပန္ဖံုးလိုက္ျပန္သည္။

"ဒါျဖင့္ခင္ဗ်ားကိုယ္တိုင္ဘာလို.မသံုးဘဲက်ဳပ္ကိုအသံုးခိုင္းရတာလဲ၊ေနာက္ျပီး ခင္ဗ်ားေျပာတယ္ေလ၊
ဗလဲ့ဘလဲ အက်ိဳးရွိရမယ္လို."

ဗလဲ့ဘက ဦးေနေအးအားေကၽြးကာ၊ေမြးကာ၊ေခ်ာ့ကာေျခာက္ကာ၊ေျမွာက္ကာပင့္ကာ၊အလိုတူအလိုပါျဖစ္နိုင္
ရေအာင္ၾကိဳးစားသည္။ဦးေနေအးကလည္းဤအေျခေရာက္ေအာင္ေလွ်ာ့လိုက္၊တင္းလိုက္၊ေ၀့လိုက္၊၀ိုက္လိုက္
လုပ္ေနေသးသည္။ဗလဲ့ဘကိုမယံုရ၊ယံုရအကဲစမ္းေနသည့္သေဘာမ်ိဳး။တစ္ဦးနွင့္တစ္ဦးကစားေနၾကသည္မွာ
ေလးငါးဆယ္ရက္ၾကာသည္အထိ။

ေနာက္ဆံုးေတာ့ဦးေနေအးကသူေပးခဲ့ေသာေငြစကၠဴအစစ္ကိုအတုေတြပါလို.၀န္ခံလိုက္ေလသည္။ဒီလိုဆိုျပန္
ေတာ့ဗလဲ့ဘကမေက်နပ္ျပန္။အတုနွင့္အစစ္ခြဲျခားျပစမ္းပါ၊ေျပာျပစမ္းပါဟုဆိုျပန္သည္။ထိုလွ်ိဳ.၀ွက္ခ်က္ကိုမသိ
ရမခ်င္းဗလဲ့ဘကခ်စ္တီးဘုရားမွာသစၥာဆိုျပပါမည္ဟုေတာင္းပန္ေနသည္။ကဲ-အစစ္ကိုအတုပါဟုေျပာျပီးထိုအ
စစ္ကိုအတုျဖစ္ေအာင္၊ဦးေနေအးဘယ္လိုမ်က္လွည့္ျပလိုက္သလဲ။ဦးေနေအးအဖို.ေတာ့လြယ္သမွသိပ္လြယ္။နဂို
ကတည္းကၾကံဖန္စီစဥ္ထားျပီးသားမို.လြယ္လြန္းအား ေတာင္ၾကီးေနပါေသးသည္။

"ကဲ-ဗလဲ့ဘ၊ခင္ဗ်ားကုိယံုရမယ္ဆိုလို.ျပမွာေနာ္၊ေပါက္ၾကားရင္ခင္ဗ်ားကိုသတ္မယ္၊က်ဳပ္တို.ဂိုဏ္းကဂ်ာမနီျပန္
ဂိုဏ္း၊သိရဲ့လား"

"အမယ္ေလး၊ရမ္-ရမ္၊ဗလဲ့ဘ သစၥာဆိုပါ့မယ္"

၁၉၀၀ျပည့္နွစ္ပတ္၀န္းက်င္၊အခါသမယမွာဆန္တစ္ျပည္သံုးပဲ၊ဂ်ာမနီဗံုးၾကဲဟူေသာတေဘာင္ေပၚသည္အထိျဗိ
တိန္ႏွင့္စစ္မက္ေရးရာမွာဂ်ာမနီကိုျမန္မာျပည္ကအထင္ၾကီးေနၾကသည္။ပစၥည္းပစၥယအသံုးအေဆာင္ကေလး
မ်ားေသာ္မွ၊ဂ်ာမနီလုပ္ဆိုလွ်င္အထင္ၾကီးၾကသည္။ေဆး၀ါးဆိုလွ်င္လည္းဂ်ာမနီေဆးကပိုစြမ္းသည္။ထို.ေၾကာင့္
ထိုေငြစကၠဴမ်ားကိုဂ်ာမနီကလုပ္ေပးသလိုေျပာျခင္းျဖစ္သည္။

"ကဲ-ခင္ဗ်ား ဆယ္တန္တစ္ရြက္ ေပးစမ္း"

ဗလဲ့ဘကသူ.အိတ္ထဲမွဆယ္တန္တစ္ရြက္ထုတ္ေပးလိုက္သည္။ဦးေနေအးကသူ.အိတ္ထဲမွယခင္ေပးခဲ့ေသာ
ဆယ္တန္အမ်ိဳးအစားနွင့္ေငြစကၠဴနွစ္ရြက္ကိုထပ္ျပလိုက္သည္။

"အလားလား-ဒီလိုကိုး"ဟု ဗလဲ့ဘက အျမင္ေပါက္သြားရသည္။

ဦးေနေအး၏အတုဆိုေသာတကယ့္အစစ္မွာဗလဲ့ဘ၏အစစ္ေငြစကၠဴထက္ေလးဘက္ေလးတန္နွုတ္ခမ္းသားမ်ား
ကတစ္ပဲေျခာက္ျပားေလာက္ ေသးငယ္ေနသည္။

ဒါကဘာမွမဆန္းပါ။ဦးေနေအးကိုယ္တိုင္ေငြစကၠဴအစစ္ကိုသင္တုန္းဓားထက္ထက္နွင့္၊ေလးဘက္ေလးတန္လွီး
လာခဲ့ျခင္းသာျဖစ္ပါသည္။တကယ့္တကယ္မွာ၊အတုကိုအစစ္ဟုထင္ေအာင္လုပ္ရသည္ထက္အစစ္ကိုအတုဟု
ထင္ေအာင္လုပ္ျပရသည္ကအလြယ္ကေလးျဖစ္သည္။ထိုေက်ာ့ကြင္းထဲေရာက္ျပီဆိုလွ်င္ေနာက္ထပ္အပိုင္ခ်ည္ဖို.၊
တုပ္ဖို.မခဲယဥ္းေတာ့။

ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ထံုးစံအတိုင္း။ေငြစကၠဴအစစ္ဆယ္တန္တစ္ရြက္ကိုေငြတစ္ေထာင္နွင့္ေရာင္းသြားျခင္းသာျဖစ္
ပါသည္။ထို.ထက္ရွင္းေအာင္ေျပာရဦးမည္ဆိုလွ်င္၊တစ္ညမွာတစ္ေနရာရာခ်ိန္း။ဆယ္တန္အစစ္တစ္ရြက္ေအာက္
ကဆယ္တန္အတုထပ္။တစ္ေထာင္ထုပ္ဟုျပ(ဦးေနေအးမွာဓာတ္သတၳဳေဆး၀ါးမ်ားနွင့္အကၽြမ္းတ၀င္ရွိ၍အေသး
စားစက္မွဳလက္မွဳကိုတတ္သည္ဟုေဖာ္ျပခဲ့ပါျပီ)အေပးအယူျပီးျပီးခ်င္းစာသင္နွင့္ပုလိပ္(ေရွးအေခၚ)ေတြက-လာ။
ဦးေနေအးနွင့္ဗလဲ့ဘ၊ေျပးၾက။ဘယ္ကပုလိပ္နွင့္စာသင္ၾကီးတို.လဲ။ေမးေနဖို.မလြယ္ပါ။ဒါရိုက္တာၾကီးဦးေနေအး၌
ဇာတ္ရံ၊ဇာတ္ေဆာင္အမ်ိဳးသား၊အမ်ိဳးသမီးမ်ားအျမဲရွိပါသည္။

ဗလဲ့ဘကို"ခ်"ျပီးသည့္ေနာက္ရက္မွာပင္ဦးေနေအးတစ္ေယာက္က်ိဳက္လတ္မွကိုယ္ေရာင္ေဖ်ာက္ရပါသည္။မ
ေဖ်ာက္၍လည္းမျဖစ္။ဗလဲ့ဘကရန္ကုန္မွႏြားသတ္သမားကုလားကိုေခၚျပီး၊ေနေအးကိုျပ၍အသတ္ခိုင္းရမွာကဗ
လဲ့ဘတာ၀န္။ဘယ့္နွယ့္-ျမန္မာေတြမ်က္ေတာင္ေပၚစၾကၤန္ေလွ်ာက္ျမန္မာ့ေသြးစုပ္ျပီး၊ျမန္မာ့ဂုတ္ေပၚထိုင္၊ျမန္မာ
မေတာင္ယူထားနိုင္တဲ့ ဗလဲ့ဘ။ျမန္မာကလိမ္တာ ကိုျငိမ္ခံေနပါ့မလား။

ဆက္ရန္

္္