ၾကားရတာစိတ္မေကာင္းစရာပါ။
ျမန္မာျပည္မွာနာမည္ၾကီးတဲ့လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ၊အေၾကာင္းမ်ိဳးစံုနဲ.ေၾကြလိုက္တာမနည္းပါဘူး။ထင္ရွားတဲ့
ဘယ္သူဆံုးသြားတယ္ဆိုတာကိုကၽြန္မတို.၊သတင္းေတြေၾကာင့္သိနိုင္ၾကေပမဲ့၊မထင္မရွားတဲ့သာမန္ျမန္မာျပည္သူ
ေတြ၊တစ္ေန.ဘယ္နွစ္ေယာက္နွုန္းနဲ.ဘာေၾကာင့္ဆံုးၾကတယ္ဆိုတာ၊ကၽြန္မတို.မသိနိုင္ၾကပါဘူး။ၾကားရတဲ့ေရာဂါ
ေတြကလဲစံုေနတာပါပဲ။အထူးသျဖင့္ကၽြန္မသိပ္မုန္းတဲ့ကင္ဆာဆိုတဲ့ေရာဂါဆိုးၾကီးေၾကာင့္၊ဆံုးတဲ့လူေတြမနည္းပါဘူး။
ကၽြန္မတို.ျမန္မာျပည္သူေတြနွစ္(၁၀၀)သက္တမ္းမွာ၊သက္တမ္းမျပည့္ခင္ဆံုးသြားၾကတာမ်ားပါတယ္။မက်န္းမမာ
ျဖစ္ၾကရင္လည္းေဆးကုသမွဳကိုထိထိေရာက္ေရာက္ခံယူနိုင္သူကနည္းရွာပါတယ္။ကိုယ့္သားသမီး၊ကိုယ့္ေမာင္နွမ
သားခ်င္း၊ကိုယ့္မိဘေတြမ်ိဳးေတြေရာဂါတစ္ခုခုရွိမွန္းသိရက္နဲ.၊ေဆးကုသဖို.ဘာမွမလုပ္ေပးနိုင္ပဲ၊ေလာကထဲကေန
ထြက္ခြာသြားမဲ့ရက္ကိုရင္နာနာနဲ.ထိုင္ၾကည့္ေနရတဲ့ျမန္မာျပည္သူ၊ျပည္သားေတြဘယ္နွစ္ေယာက္ရွိခဲ့ျပီလဲ။အဓိက
ကေတာ့က်န္းမာေရးအသိပညာနည္းၾကရွာတာကိုးေလ။
ကၽြန္မတို.ျမန္မာျပည္မွာကေနမေကာင္းျဖစ္ၾကရင္၊လမ္းေဘးမွာဖြင့္ထားတဲ့ေဆးဆိုင္ေလးက၊တရက္စာေဆးေလး
၀ယ္ေသာက္ၾက။ေနာက္ေန.ေကာင္းသြားေတာ့ေဆးဆက္မေသာက္ၾကေတာ့ပါဘူး။ဆိုးဆိုး၀ါး၀ါးမသက္သာမွသာ
ဆရာ၀န္သြားျပၾကတာပါ။သိၾကတဲ့အတိုင္းေဆးဖိုးထက္၀ါးခကၾကီးေလေတာ့၊မျဖစ္လြန္းမွသာသြားၾကတာပါ။ေဆး
ခန္းကဆရာ၀န္ကမျဖစ္ေခ်ဘူး၊ေဆးရံုသြားဆိုမွပဲသြားၾကေလေတာ့အဖတ္အစင္ေတြသိပ္ကိုမ်ားတာေပါ့.။လူတစ္
ေယာက္ေသဆံုးသြားရင္ေလာကၾကီးထဲကအျပီးအပိုင္ထြက္သြားတာမို.၊ဘယ္ေတာ့မွသူ.ကိုျပန္ေတြ.ခြင့္မရွိေတာ့
ပါဘူး။လူတစ္ေယာက္ဆံုးသြားတာနဲ.သူနဲ.ဆက္စပ္သမွ်ဟာရပ္တန္.သြားတာပါ။သူ.သက္တမ္းတေလွ်ာက္သူလုပ္
နိုင္ရင္လုပ္ခဲ့သေလာက္အားလံုးဟာ၊သူတစ္ေယာက္မရွိေတာ့တာတဲ.ရပ္တန္.သြားၾကတာမ်ားပါတယ္။ယုတ္မာတဲ့
စစ္အစိုးရကလဲအာဏာရူးဖို.ေလာက္၊အာဏာခိုင္ျမဲဖို.ေလာက္ပဲစဥ္းစားေနေလေတာ့၊အခမဲ့ေဆးေပးခန္းလိုမ်ိဳး၊
က်န္းမာေရး၀န္ေဆာင္မွဳလိုမ်ိဳး၊ဘာတစ္ခုမွအေကာင္အထည္မေဖာ္ေပးခဲ့ပါဘူး။ဘာေရာဂါလဲဆိုတာတခ်ိဳ.မ်ားေသ
သာေသသြားရရွာတယ္။သိမသြားရရွာပါဘူး။
နိုင္ငံျခားထြက္လာၾကတဲ့ကၽြန္မတို.ေတြမွာလည္းက်န္းမာေရးျပႆနာကိုဆိုးဆိုး၀ါး၀ါးေတြ.တာပါပဲ။နိုင္ငံျခားေရာက္
လာသူရာခိုင္နွဳန္း(၈၀)ေလာက္ဟာ၊တရားမ၀င္ေနေနၾကရတာကမ်ားပါတယ္။ေနမေကာင္းရင္ဆရာ၀န္သြားျပဖို.
ဟာအခက္အခဲမ်ိဳးစံုပါ။တရား၀င္ေနေနၾကရတဲ့လူေတြမွာလဲဘာသာစကားအခက္အခဲေၾကာင့္က်န္းမာေရးကိုထိထိ
ေရာက္ေရာက္မလုပ္နိုင္ပါဘူး။ေဆးခန္းသြားျပဖို.လိုအပ္လာရင္၊ေနေနတဲ့နိုင္ငံရဲ့ဘာသာစကားကိုကၽြမ္းကၽြမ္းက်င္
က်င္တတ္ကၽြမ္းသူကိုအကူအညီေတာင္းရပါတယ္။ဒါေတာင္မွဆရာ၀န္ေျပာတာကိုယ္နားမလည္၊ကိုယ္ေျပာတာသူ
နားမလည္နဲ.သိပ္ကိုစိတ္ပ်က္ရပါတယ္။ေစတနာရွင္ဆရာမၾကီးေဒါက္တာစင္သီယာေမာင္ရဲ့မယ္ေတာ္ေဆးခန္းအ
ေၾကာင္းၾကားရတာ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာျဖစ္ရပါတယ္။အားလဲက်မိပါတယ္။ဆယ္တန္းတံုးကဒီလိုအသိအျမင္၊ရင့္က်က္
မွဳေတြရွိခဲ့ရင္ေတာ့၊ဆရာ၀န္လုပ္ခ်င္စိတ္ေပါက္မလားပါပဲ။အခုေတာ့လြယ္လြယ္နဲ.ေဇာ္ဂ်ီလုပ္ျပီးေဆးက်ိတ္လို.ရရင္
အရြက္မ်ိဳးစံုကိုရွာေဖြက်ိတ္ယူျပီး၊ဒါကေတာ့တီဗီေရာဂါေပ်ာက္ေဆး၊ဒါကေတာ့ကင္ဆာေရာဂါေပ်ာက္ေဆး၊စသျဖင့္
ေရာဂါမ်ိဳးစံုေပ်ာက္ေဆးေတြေဖာ္ေပးခ်င္လိုက္ပါဘိေတာ့။
အခုေတာ့ကၽြန္မမွာေဇာ္ဂ်ီလဲမျဖစ္နိုင္ေလေတာ့ေဆးပညာေဆာင္းပါးေလးေတြပဲကိုယ္နိုင္သေလာက္တင္ေပးေနရ
တာပါ။တင္ေပးေနတာဆိုလို.ကၽြန္မကကူးျပီးေရးေပးေနတာပါ။ဆရာ၀န္လဲမဟုတ္၊ေဆးေက်ာင္းသူလဲမဟုတ္ေလ
ေတာ့ဘာေဆးပညာေဆာင္းပါးမွကၽြန္မလဲမေရးတတ္ပါဘူး။ေဆးပညာေဆာင္းပါးေလးေတြတင္ေပးျခင္းျဖင့္၊ကၽြန္မ
ဘေလာ့ေလးထဲကို(မ်က္စိလည္လမ္းမွားျပီးေရာက္လာတဲ့..ဟီးဟီး..)ေရာက္လာတဲ့နိုင္ငံစံုကေမာင္နွမေတြအတြက္
တစ္ခုခုမ်ားအသံုးတည့္မလားလို.ရည္ရြယ္တာပါ။ကၽြန္မတတ္နိုင္တာေလးကတကယ့္ေသးေသးေလးပါ။ဒါေပမဲ့ကၽြန္မ
ေပ်ာ္ရႊင္တက္ၾကြစြာနဲ.လုပ္နိုင္သမွ်ေလးကိုလုပ္ေနမွာပါ။ကၽြန္မမွေဇာ္ဂ်ီမျဖစ္နိုင္ပဲေလ.....။မဟုတ္ဘူးလား..။
No comments:
Post a Comment
စကားလံုးေလးေတြအတြက္အထူးေက်းဇူးတင္ပါတယ္ေနာ္