ဆရာၾကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မွိဳင္း(၁၃၂)နွစ္ျပည့္ေမြးေန.အမွတ္တရ(၂၃.၀၃.၂၀၀၈)

ထူးျခားတဲ့ျမေတာင္ေက်ာင္းသားၾကီး(လူထုေဒၚအမာ)

ျမေတာင္ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးရဲ့နွစ္(၁၀၀)သက္တမ္းအတြင္းမွာေျမာက္ျမားလွတဲ့၊ေက်ာင္းသားကိုရင္ေတြ၊ျမေတာင္
ေက်ာင္းၾကီးမွာလာျပီး၊ပညာရင္နို.ေသာက္စို.သြားခဲ့ၾကပါတယ္။ဒီေက်ာင္းသားကိုရင္ေတြထဲက၊အင္မတန္ထူးျခား
ေျပာင္ေျမာက္တဲ့ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးထြန္းေပါက္ခဲ့ပါတယ္။ဒီပုဂိၢဳလ္ၾကီးကေတာ့တျခားသူမဟုတ္ပါဘူး။ဆရာၾကီးသခင္
ကိုယ္ေတာ္မွိဳင္းဘြဲ.ခံဦးလြန္းပါပဲ။

ဆရာၾကီးကိုေရႊေတာင္ျမိဳ.နယ္၊၀ါးလည္ရြာမွာ၁၂၃၇ခုနွစ္က၊ေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္။အသက္(၉)နွစ္သားအရြယ္မွာ၊
ဦးေလးေတာ္တဲ့ဦးပဥၥင္းနဲ.မႏၱေလးျမိဳ.တက္လာျပီး၊ျမေတာင္ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးမွာ။ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသားငယ္
ဘ၀နဲ.ပညာရင္နို.ေသာက္စို.ခဲ့ပါတယ္။ဆရာၾကီးေနသြားတဲ့ေက်ာင္းကေတာ့၊ပထမျမေတာင္ဆရာေတာ္ၾကီး
သီတင္းသံုးသြားတဲ့၊ျမေတာင္ေက်ာင္းတိုက္ၾကီးရဲ့၊ေျမာက္ဘက္မ်က္နွာ၊ေက်ာင္းအ၀င္၀အေရွ.ဘက္ကစားေတာ္
၀န္ဦးခဲေဆာက္လုပ္တဲ့ေက်ာင္းမွာျဖစ္ပါတယ္။အခုရာျပည့္ဗိမၼာန္ၾကီးေဆာက္ထားတဲ့ေနရာေပါ့။ပထမျမေတာင္
ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးလည္း၊ဒီေက်ာင္းမွာပဲသီတင္းသံုးတာမို.စားေတာ္၀န္ဦးခဲေက်ာင္းကိုဆေတာ့္ေက်ာင္းလို.
လည္းတိုက္တြင္းမွာခြဲျခားေခၚၾကပါတယ္။

ဆရာၾကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မွိဳင္းဟာ၊ျမန္မာနိုင္ငံတစ္နံတစ္လ်ားသူမ်ားဓားေအာက္၊ေရာက္ရတဲ့ေခတ္မွာ၊ၾကီးျပင္း
ခဲ့ရသူမို.၊တစ္မ်ိဳးသားလံုးသူ.ကၽြန္ဘ၀ကလြတ္လပ္ေရးအတြက္၊ျမန္မာျပည္သူေတြအေနနဲ.၊တိုက္ပြဲ၀င္ရာမွာေရွ.
တန္းကဦးေဆာင္သြားတဲ့ပုဂိၢဳလ္ၾကီးျဖစ္ပါတယ္။ဒီလိုဦးေဆာင္ပါ၀င္ရာမွာ၊ဆရာၾကီးကျပည္သူ.သတင္းစာဆရာ
ၾကီး၊ျပည္သူ.ကဗ်ာဆရာၾကီးလည္းျဖစ္ေပတာမို.၊စာေပနဲ.လည္းတိုက္ပြဲအဖံုဖံုကိုဆင္နႊဲသြားခဲ့ပါတယ္။

ဒီလိုဆင္ႏႊဲရာမွာ၊ဆရာၾကီးရဲ့စာေပအေရးအသားေတြက၊အလြန္ထူးျခားေျပာက္ေျမာက္မွဳရွိတာေၾကာင့္၊ျမန္မာ့စာ
ေပသမိုင္းမွာဘယ္ေတာ့မွမတိမ္ေကာ၊မေပ်ာက္ကြယ္နိုင္တဲ့ဂႏၱ၀င္စာေပေတြကိုလည္းအမ်ားၾကီး၊ေရးသားျပဳစု
ထားခဲ့ပါတယ္။စာေပတစ္ခုဂႏၱ၀င္ေျမာက္လာတဲ့အခါ၊ဒီလူမ်ိဳးမတိမ္ေကာ၊မေပ်ာက္ကြယ္သမွ်၊ဒီစာေပလည္းမ
တိမ္ေကာ၊မေပ်ာက္ကြယ္ေတာ့ပဲ၊စာေပသမိုင္းမွာေက်ာက္ေဆာင္၊ေက်ာက္တိုင္ၾကီးေတြလို၊ထင္ထင္ရွားရွား၊
မားမားမတ္မတ္ရပ္တည္လို.ေနပါေတာ့တယ္။

အင္း၀ေခတ္မွာဂႏၱ၀င္ေျမာက္စာေပေတြကိုေရးသားသီကံုး၊နွုန္းဖြဲ.နိုင္တဲ့၊စာေပသူရဲေကာင္းၾကီးနွစ္ပါး၊အရွင္မ
ဟာသီလ၀ံသနဲ.အရွင္မဟာရ႒သာရရယ္လို.၊ေပၚထြန္းခဲ့ပါတယ္။ဒီဆရာေတာ္နွစ္ပါးေရးဖြဲ.တဲ့စာ၊ကဗ်ာေတြက၊
ေကာင္းမြန္လြန္းလို.၊ျပည္သူေတြကနွုတ္တက္ရြရြရြတ္ဆိုခ်င္လို.၊သူ.ထက္ငါဦးက်က္မွတ္ၾကတယ္။အလ်ဥ္းသင့္
တိုင္းဆရာေတာ္နွစ္ပါးရဲ့စာမ်ားကို၊ကိုးကားတယ္၊အသံုးျပဳတယ္။

အဲဒီစာကဗ်ာေတြကယေန.ထက္တိုင္၊ျမန္မာအမ်ိဳးသားေတြေန.တိုင္းေျပာတဲ့စကားေတြထဲမွာ၊အပိုဒ္လိုက္၊အ
တြဲလိုက္ပါ၀င္ေနပါေသးတယ္။အနွစ္(၅၀၀)ေက်ာ္ေပမဲ့၊ဆရာေတာ္တို.ေရြးခ်ယ္သီကံုးနွဳန္းဖြဲ.ခဲ့တဲ့စကားေတြ၊ဥပ
မာ၊ဥပစာေတြကိုလူေတြကျမတ္ျမတ္နိုးနိုး၊ကေန.အထိသံုးစြဲေနၾကတံုးပါပဲ။ဒါဟာအင္မတန္ေကာင္းတဲ့စကားလံုး
ေတြ၊ရသေျမာက္ေအာင္ေရးဖြဲ.ေတာ္မူနိုင္ၾကလို.ျဖစ္ပါတယ္။

သူ.ကၽြန္ျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ကၽြန္တစ္ေခတ္လံုးမွာ၊ျမန္မာ့နိုင္ငံေရးသမိုင္း၊ျမန္မာ့လူမွဳေရးသမိုင္း၊ျမန္မာ့နယ္ခ်ဲ.ဆန္.က်င္
ေရးသမိုင္းကိုဆရာၾကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မွိဳင္းကအလြန္ေျပာင္ေျမာက္တ့ဲ၊မဟာေလးခ်ိဳးၾကီးေတြေရးဖြဲ.ျပီးေမာ္
ကြန္းထိုးသြားခဲ့ပါတယ္။ဆရာၾကီးရဲ့စာကဗ်ာေတြကလည္းေျပာင္ေျမာက္လြန္းလို.၊စကားလံုးေျပာင္ေျမာက္လြန္း
လို.၊အင္မတန္နွစ္ျခိဳက္သေဘာက်ျပီး၊အလြတ္က်က္ထားၾက၊အလ်သ္းသင့္တိုင္းထုတ္နွဳတ္ကိုးကားေနၾကပါတယ္။
အင္း၀စာဆိုဆရာေတာ္ၾကီးနွစ္ပါးရဲ့စာကဘာသာေရး၊လူမွဳေရးနဲ.ယဥ္ေက်းမွဳဆိုင္ရာကဗ်ာေတြ၊ျဖစ္ပါတယ္။ဆရာ
ၾကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မွိဳင္းရဲ့စာေတြကျပည္သူေတြရဲ့တိုက္ပြဲအေထြေထြကိုေမာ္ကြန္းထိုးတဲ့စာကဗ်ာေတြျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ကမၻာ.သမိုင္းမွာအမည္းေမွာင္ဆံုးအခ်ိန္၊ျဗိတိသွ်နယ္ခ်ဲ.ရဲ့ကၽြန္သေပါက္ျဖစ္ရတဲ့အခ်ိန္ကို၊သမိုင္းကပယ္
ေဖ်ာက္လို.မရသလို၊ဒီဘ၀ကလြတ္ေျမာက္ေအာင္ျပည္သူေတြက၊ဘယ္လိုလွဳပ္ရွားရုန္းကန္ခဲ့ရတယ္ဆိုတဲ့လူထု
အံုၾကြလွဳပ္ရွားမွဳသမိုင္းၾကီးကလည္း၊ဘယ္ေတာ့မွေပ်ာက္ကြယ္မွာမဟုတ္ပါဘူး။

ဒါေတြကိုရသအျပည့္နဲ၊ဂုဏ္ေျမာက္တဲ့ကဗ်ာသာစာေပနဲ.ေမာ္ကြန္းထိုးမွတ္တမ္းတင္ထားတဲ့ဆရာၾကီးရဲ့စာေပ
ေတြကလည္းျမန္မာ့သမိုင္းရွိေနသေရြ.၊ျမန္မာစာေပရယ္လို.ရွိသေရြ.၊တေျပာင္ေျပာင္ထြန္းလင္းေနတဲ့ၾကယ္ၾကီး
ေတြလိုထင္ရွားေနမွာပါပဲ။

ဆရာၾကီးကသူျမေတာင္ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးမွာ၊ပညာသင္ၾကားခဲ့ရေလေတာ့၊ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးရဲ့ေက်ာင္းအမၾကီး
ကိုလည္းဘယ္ေတာ့မွမေမ့ဘူး။ဒါေၾကာင့္အခ်က္ေပၚလို.၊အခါသင့္တိုင္း၊သူ.စာေတြမွာေမာ္ကြန္းထိုးပါတယ္။ရတ
နာဂီရိမွာအက်ယ္ခ်ဳပ္က်ခ်ထားတဲ့၊သီေပါဘုရင္အနွစ္(၃၀)ၾကာတဲ့အခါတစ္ျပည္တစ္နိုင္ငံမွာနတ္ရြာစံေတာ့၊မိဖု
ရားေခါင္ၾကီးကိုအဂၤလိပ္အစိုးရကျမန္မာနိုင္ငံျပန္ပို.ပါတယ္။ရန္ကုန္ျမိဳ.ေထာက္ပံ့ခ်က္နဲ.မိဖုရားေခါင္စံေနရတာ
ကိုျမင္ေတာ့၊မိဖုရားၾကီးဟာသူ.ေက်ာင္း၊သူ.ကန္ကိုပိုက္ဆံသာရွိရင္၊ျပင္ခ်င္ရွာပါလိမ့္မယ္။

ခုေတာ့နိစၥဘတ္ဆြမ္းကေလးေတာင္၊မလွမပေလာင္းေနရရွာတယ္ဆိုျပီး၊အလြန္စိတ္ဆင္းရဲမိလို.တဲ့။စစ္ကိုင္းျပန္
မွာေတာ္ပံုေဆာင္းပါးမွာျမေတာင္ေက်ာင္းၾကီးဘြဲ.ေတးထပ္တစ္ပုဒ္ကိုေရးစပ္ခဲ့ပါတယ္။

ျမေတာင္တိုက္ေတာ္ဘြဲ.ေတးထပ္

ဆဇယာဒြါဧက၊ခါေႏြလကူးေသာ္၊သာေပစြျမဴးေပ်ာ္သည္၊တန္ခူးေနာ္လတြင္း။
နန္းမေတာ္ေဒ၀ီ၊မေဟသီေတာင္းဆုပန္နွင္း။တိုက္မဏိေသလာရံု၊ေဇယာဘံုဖန္ဆင္း။
ရတနာပံုနယ္အတြင္းတြင္ျဖင့္၊အမယ္မင္းခန္.အင္။တလွ်ံလွ်ံဖန္မွန္ေလာင္း၊ရံေရႊေက်ာင္းရွစ္ရပ္ထိန္လြင္။
ဘံုေလးဆင့္တိမ္ျပင္မွာ၊စိန္ဒရင္လွ်ံေမာင္းတဲ့၊မွန္ေက်ာင္းေတာ့္ေ၀ယန္.သာေခါင္၊ေနရဗန္.တန္ေဆာင္။
ေရႊျမင္းမိုရ္ျမေတာင္ကို၊အိုျမအေရာင္ယွက္သန္းလို.ေလး။ ။

ျပီးေတာ့မွအလ်င္ကအင္မတန္ေရႊေရာင္၊ျမေရာင္ေတြနဲ.ထိန္ထိန္ညီးခဲ့တဲ့၊ေရႊေက်ာင္းေတာ္ၾကီးဟာ၊ခုေတာ့ျဖင့္၊
ေက်ာင္းအမၾကီးမွာနန္းက်မိဖုရားၾကီးအျဖစ္နဲ.၊ဆင္းရဲႏြမ္းပါးေနရွာလို.၊ဘယ္လိုမွမျပဳျပင္နိုင္ေတာ့ဘူးလို.၊ရင္ထု
မနာေရးသားခဲ့ပါတယ္။

၁၉၃၈ခုနွစ္မွာတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢၾကီးက၊ထုတ္ေ၀တဲ့သမဂၢ၊မဂၢဇင္းကဆရာၾကီးကိုေဆာင္းပါးေတာင္း
ေတာ့၊ဆရာၾကီးကတစ္မ်ိဳးသားလံုး၊သူ.ကၽြန္ျဖစ္ရတဲ့ျမင္ကြင္း၊သူျမေတာင္ေက်ာင္းသားဘ၀က၊ျမင္လိုက္ရတယ္။
အရွင္(၂)ပါးကိုကုလားျဖဴေတြဖမ္းသြားေတာ့ျမေတာင္ေက်ာင္းေပၚကေနျပီး၊ဦးပဥၥင္းေတြရဲ့ေျခၾကိဳ၊ေျခၾကားက
ေခ်ာင္းၾကည့္ရင္း၊ျမင္လိုက္ရတယ္။အဲဒီမွာသူ.စိတ္ထဲတို.တစ္မ်ိဳးသားလံုးကၽြန္ျဖစ္ရပါပေကာလို.၊အင္မတန္မခံ
ခ်င္စိတ္ေတြ၊၀င္လာျပီးလက္နက္နဲ.ျပန္လွန္ခုခံခ်င္မိတယ္။နယ္ခ်ဲ.သမားကိုေတာ္လွန္ခ်င္တဲ့ဗီဇသေႏၶဟာ၊အဲဒီ
ကတည္းက၊သူ.စိတ္ထဲကိန္းေအာင္းခဲ့တယ္လို.၊တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢစာေစာင္ကို၊ေရးေပးတဲ့မဟာ
ေလးခ်ိဳးၾကီးမွာေဟာဒီလိုထည့္သြင္းေရးစပ္ခဲ့ပါတယ္။

သာသနာေျမပလႅင္ အသေရလွေပတဲဲ့
ေရႊျမေတာင္သာတဲ့တိုက္ဆီက ေနလနွစ္ဆာင္ပါေတာ္မူတဲ့အခိုက္ကိုျဖင့္၊
ကတိုက္ကရိုက္ အျမန္ျမင္လိုက္ေတာ့ မခံခ်င္မာန္၀င့္တဲ့အစြမ္းရယ္နွင့္၊
(ေၾသာ္)မန္းအပ်က္တြင္ျဖင့္၊ၾကငွန္းမက္လိုက္ရပံုက၊
ပခန္းထြက္တဲ့ျပီး၊အၾကမ္းဖက္ေရာ့မဟဲ့လို.၊
ငမ္းငမ္းတက္ သေရယိုေအာင္
နန္းဆက္အေမြကိုလည္း မွန္းမိတဲ့ျပင္

လို.တကၠသိုလ္သမဂၢအိုးေ၀မဂၢဇင္းမွာေရးဖြဲ.ခဲ့ပါတယ္။

တစ္မ်ိဳးသားလံုးသူ.ကၽြန္မျဖစ္ရတာ၊တစ္နိုင္ငံလံုးသူမ်ားလက္ေအာက္က်ေရာက္ရတာကို၊ျမေတာင္တိုက္ေပၚက
သူကိုယ္တိုင္မ်က္၀ါးထင္ထင္ေတြ.ျမင္လိုက္ရပံုကို၊ေမာ္ကြန္းဒီလိုထိုးလိုက္ေတာ့၊ျမေတာင္ေရႊ၀ါေက်ာင္းတိုက္ၾကီး
ပါ၊ျမန္မာ့သမိုင္းမွာေမာ္ကြန္းထိုးျပီးသား၊ျဖစ္သြားရပါေတာ့တယ္။

ဆရာၾကီးကပါေတာ္မူျမင္ကြင္းကိုျမေတာင္ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးနဲ.၊ပူးတြဲခ်ည္ေနွာင္ျပီးစာေပမွာသမိုင္းမွတ္တိုင္ၾကီး
စိုက္ခဲ့တာမို.၊ျမန္မာလူမ်ိဳးမကြယ္ေပ်ာက္သမွ်၊ျမန္မာစာေပမတိမ္ေကာသမွ်၊ျမေတာင္ဆိုတဲ့အမည္နာမဟာလည္း၊
တိမ္ေကာေပ်ာက္ကြယ္ျခင္းမရွိနိုင္ေတာ့ပါဘူး။

ဆရာၾကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မွိဳင္း၁၃၃၇ခုနွစ္မွာအသက္(၁၀၀)ျပည့္တာမို.၊ရာျပည့္ေမြးေန.သဘင္ကို၊အထက္
ျမန္မာနိုင္ငံစာေရးဆရာအသင္းကက်င္းပၾကေတာ့လည္း၊ဆရာၾကီးစတင္ပညာရွာမွီးရာျမေတာင္တိုက္ၾကီး၊သူ.
ကၽြန္မခံအလံမလွဲနယ္ခ်ဲ.သမားကိုေတာ္လွန္လိုတဲ့ဆရာၾကီးရဲ့မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ကိုလွံဳေဆာ္ေပးခဲ့တဲ့၊ျမေတာင္တိုက္ၾကီး၊
ကိုယ့္မင္းကိုယ့္ခ်င္းနဲ.ေနခဲ့ရခ်ိန္တုန္းကေနာက္ဆံုးျမန္မာဘုရင္ရဲ့မိဖုရားေခါင္ၾကီးေဆာက္လုပ္လွဴဒါန္းသြားတဲ့ျမ
ေတာင္တိုက္ၾကီးကိုလာျပီး၊တိုက္တြင္းရွိသံဃာ(၁၀၀)ေက်ာ္ကိုေထာပတ္ဆြမ္းမ်ားကပ္လွဴခဲ့ၾကပါတယ္။

ဆရာၾကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မွိဳင္းေရးသားျပဳစုသြားတဲ့၊နယ္ခ်ဲ.ဆန္.က်င္ေရး၊အမ်ိဳးသားလြတ္လပ္ေရးစာေပေတြ၊
အဓြန္.ရွည္လို.တည္ထြန္းတာတဲ.အမွ်၊ဆရာၾကီးပညာသင္ယူသြားတဲ့ျမေတာင္ေက်ာင္းတိုက္ၾကီးဟာလည္းအဓြန္.
ရွည္လို.တည္ေနမွာျဖစ္ပါတယ္။

ျမေတာင္သာသနာနွစ္တစ္ရာ၊၁၉၈၃ဇန္န၀ါရီ(၁)